154- (266). BİR KİŞİ
KENDİSİNİ İSTEMEYEN KİMSELERE İMAM OLMASIN
حدثنا
عبد الأعلى بن
واصل بن عبد
الأعلى الكوفي
حدثنا محمد بن
القاسم
الأسدي عن
الفضل بن دلهم
عن الحسن قال
سمعت أنس بن
مالك يقول لعن
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم ثلاثة
رجل أم قوما
وهم له كارهون
وامرأة باتت
وزوجها عليها
ساخط ورجل سمع
حي على الفلاح
ثم لم يجب
قال
وفي الباب عن
بن عباس وطلحة
وعبد الله بن عمرو
وأبي أمامة
قال أبو عيسى
حديث أنس لا
يصح لأنه قد
روى هذا
الحديث عن
الحسن عن
النبي صلى
الله عليه
وسلم مرسل قال
أبو عيسى ومحمد
بن القاسم
تكلم فيه أحمد
بن حنبل وضعفه
وليس بالحافظ
وقد كره قوم
من أهل العلم
أن يؤم الرجل
قوما وهم له
كارهون فإذا
كان الإمام
غير ظالم
فإنما الإثم
على من كرهه
وقال أحمد
وإسحاق في هذا
إذا كره واحد
أو اثنان أو
ثلاثة فلا بأس
أن يصلي بهم
حتى يكرهه
أكثر القوم
Hasan (r.a.)’den
rivâyete göre, şöyle demiştir; Enes b. Mâlik’den işittiğime göre, şöyle
diyordu:
“Rasûlullah (s.a.v.) üç
kişiye lanet ederek onların Allah’ın rahmetinden uzak olmalarını istemiştir.
Kendisini istemeyen kimselere imâm olan kişiye, kocası kendisine kızgın olarak
geceleyen kadına, Ezanı işitip de namazı kılmayan kimseye.”
Tirmîzî rivâyet
etmiştir.
Tirmîzî: Bu konuda İbn
Abbâs, Talha, Abdullah b. Amr ve Ebû Umare’den de hadis rivâyet edilmiştir.
Tirmîzî: Enes’in bu
hadisi sahih değildir. Çünkü Hasan’dan mürsel olarak yani rivâyet zincirinden
bir kişi atlanarak rivâyet edilmiştir.
Tirmîzî: Ahmed b.
Hanbel hadisin râvîlerinden Muhammed b. Kâsım hakkında ileri geri konuşmuş
olup, hafız olmadığını ve zayıf olduğunu söylemiştir.
İlim adamlarından bir
kısmı istenmeyen imâmın cemaate imâmlık yapmasını hoş görmemişler, bilgisiz,
cahil ve zalim değilse, günah onu istemeyen kimseleredir, demişlerdir.
Ahmed ve İshâk bu
konuda şöyle derler: İstemeyen birkaç kişi olursa bir sakınca yoktur, çoğunluk
istemezse o zaman bu durum geçerli olur.