10 - باب مَا
يَجُوزُ مِنَ
النُّحْلِ
10- CAİZ OLAN BAĞIŞ
حَدَّثَنِي
مَالِكٌ،
عَنِ ابْنِ
شِهَابٍ، عَنْ
سَعِيدِ بْنِ
الْمُسَيَّبِ،
أَنَّ عُثْمَانَ
بْنَ
عَفَّانَ
قَالَ : مَنْ
نَحَلَ
وَلَداً لَهُ
صَغِيراً
لَمْ
يَبْلُغْ
أَنْ يَحُوزَ
نُحْلَهُ،
فَأَعْلَنَ
ذَلِكَ لَهُ،
وَأَشْهَدَ
عَلَيْهَا،
فَهِيَ
جَائِزَةٌ،
وَإِنْ
وَلِيَهَا
أَبُوهُ(
Said b. Müseyyeb
(r.a)'den rivayete göre, şöyle demiştir:
"Bir kimse
kendisine yapılan bağışa sahip olacak çağa gelmemiş küçük bir çocuğa bağışta bulunur
bunu da halka ilan eder. Şahitlerde pekiştirirse bu bağış caizdir. Babasının
gözetiminde geçerlidir."
(Sadece İmam-ı
Malik'in Muvatta'ında geçmektedir. )
قَالَ
مَالِكٌ :
الأَمْرُ
عِنْدَنَا
أَنَّ مَنْ
نَحَلَ
ابْناً لَهُ
صَغِيراً
ذَهَباً أَوْ
وَرِقاً،
ثُمَّ هَلَكَ
وَهُوَ
يَلِيهِ :
إِنَّهُ لاَ
شَيْءَ
لِلاِبْنِ
مِنْ ذَلِكَ :
إِلاَّ أَنْ
يَكُونَ
الأَبُ
عَزَلَهَا
بِعَيْنِهَا،
أَوْ
دَفَعَهَا
إِلَى رَجُلٍ
وَضَعَهَا لاِبْنِهِ
عِنْدَ
ذَلِكَ
الرَّجُلِ،
فَإِنْ فَعَلَ
ذَلِكَ
فَهُوَ
جَائِزٌ
لِلاِبْنِ.
* Malik der ki:
"Bizim yanımızdaki uygulama şöyledir: "Bir kimse küçük çocuğuna altın
veya gümüş bağışladıktan sonra bağışladığı şey henüz kendi elinde iken ölse
çocuk bundan bir şeyalamaz. Ancak babası bu bağışı tayin ederek ayırır ve onu
oğlu adına başka biri yanına koyarsa bu bağış oğlu için geçerlidir. "