37 - باب
الْقَضَاءِ
فِي
الْعُمْرَى
37. Umra
حَدَّثَنِي
مَالِكٌ،
عَنِ ابْنِ
شِهَابٍ، عَنْ
أبِي
سَلَمَةَ بْنِ
عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ عَوْفٍ،
عَنْ جَابِرِ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ
الأَنْصَاري،
أَنَّ
رَسُولَ
اللَّهِ r قَالَ : «
أَيُّمَا
رَجُلٍ
أُعْمِرَ
عُمْرَى لَهُ
وَلِعَقِبِهِ،
فَإِنَّهَا
لِلَّذِي يُعْطَاهَا،
لاَ تَرْجِعُ
إِلَى
الَّذِي أَعْطَاهَا
أَبَداً ».
لأَنَّهُ
أَعْطَى
عَطَاءً
وَقَعَتْ
فِيهِ الْمَوَارِيثُ(
Cabir b. Abdullah
el-Ensarî (r.a.)'den: Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu:
«Herhangi bir kişiye
ve çocuklarına bir Umra hibe edilirse, bu o kişinin olur. Bu Umra, hiç bir
zaman hibe eden kişiye geri dönmez. Çünkü hibe edenin hibesi, miras
hükümlerinin geçerli olduğu bir hibedir.»
Diğer tahric:
Müslim, Hibat