DEVAM:
34. AZİL
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ حُمَيْدِ
بْنِ قَيْسٍ
الْمَكِّيِّ،
عَنْ رَجُلٍ
يُقَالُ لَهُ
ذَفِيفٌ،
أَنَّهُ
قَالَ :
سُئِلَ ابْنُ
عَبَّاسٍ
عَنِ
الْعَزْلِ،
فَدَعَا جَارِيَةً
لَهُ فَقَالَ
:
أَخْبِرِيهِمْ.
فَكَأَنَّهَا
اسْتَحْيَتْ.
فَقَالَ :
هُوَ ذَلِكَ،
أَمَّا أَنَا
فَأَفْعَلُهُ.
يَعْنِي
أَنَّهُ
يَعْزِلُ.
Zefîf adında bir
adam dedi ki: îbn Abbas'a azil soruldu. Bunun üzerine cariyesini çağırdı ve:
«— Onlara söyle»
dedi. Cariye de utanır gibi olunca:
«—
Yapabilirsin»(kendisinin de azil yaptığını kasdederek) «ben de yapıyorum» dedi.
قَالَ
مَالِكٌ : لاَ
يَعْزِلُ
الرَّجُلُ
عَنِ
الْمَرْأَةِ
الْحُرَّةِ
إِلاَّ
بِإِذْنِهَا،
وَلاَ بَأْسَ
أَنْ
يَعْزِلَ
عَنْ أَمَتِهِ
بِغَيْرِ
إِذْنِهَا،
وَمَنْ
كَانَتْ
تَحْتَهُ
أَمَةُ
قَوْمٍ،
فَلاَ
يَعْزِلُ
إِلاَّ
بِإِذْنِهِمْ(
İmam Malik der
ki: Kişi ancak hür hanımının iznini alarak azil yapabilir. İzinsiz olarak
cariyesiyle münasebetinde azil yapmasında bir mahzur yoktur. Başkalarının
cariyesi ile evli kimse, ancak onların izniyle azil yapabilir.