DEVAM:
34. AZİL
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ ضَمْرَةَ
بْنِ سَعِيدٍ
الْمَازِنِيِّ،
عَنِ الْحَجَّاجِ
بْنِ عَمْرِو
بْنِ
غَزِيَّةَ،
أَنَّهُ
كَانَ
جَالِساً
عِنْدَ
زَيْدِ بْنِ
ثَابِتٍ،
فَجَاءَهُ
ابْنُ قَهْدٍ
- رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ
الْيَمَنِ -
فَقَالَ : يَا
أَبَا
سَعِيدٍ : إِنَّ
عِنْدِي
جَوَارِيَ
لِي، لَيْسَ
نِسَائِي
اللاَّتِي
أُكِنُّ
بِأَعْجَبَ
إِلَيَّ
مِنْهُنَّ،
وَلَيْسَ
كُلُّهُنَّ
يُعْجِبُنِي
أَنْ
تَحْمِلَ
مِنِّي،
أَفَأَعْزِلُ
؟ فَقَالَ
زَيْدُ بْنُ
ثَابِتٍ :
أَفْتِهِ يَا
حَجَّاجُ.
قَالَ
فَقُلْتُ :
يَغْفِرُ
اللَّهُ لَكَ،
إِنَّمَا
نَجْلِسُ
عِنْدَكَ
لِنَتَعَلَّمَ
مِنْكَ. قَالَ
أَفْتِهِ،
قَالَ
فَقُلْتُ :
هُوَ
حَرْثُكَ،
إِنْ شِئْتَ
سَقَيْتَهُ، وَإِنْ
شِئْتَ
أَعْطَشْتَهُ.
قَالَ :
وَكُنْتُ
أَسْمَعُ
ذَلِكَ مِنْ
زَيْدٍ،
فَقَالَ زَيْدٌ
: صَدَقَ(
Amr b.
Gaziyye'nin oğlu el-Haccac anlattı: Ben, Zeyd b. Sabit'in yanında otururken
Yemenli îbn Kahd, Zeyd b. Sabit'in yanına geldi ve ona dedi ki:
«— Ya Ebu Said, yanımda
cariyelerim var, yanıma aldığım karılarım onlardan cazip gelmiyor bana.
Hepsinin benden hamile kalmalarını da istemiyorum. Azil yapabilir miyim?» Zeyd
b. Sabit (bana):
«— Ona sen fetva
ver ya Haccac!» dedi.
«— Allah
iyiliğini versin; biz senin yanına senden öğrenmek için oturuyoruz» dedim.
Tekrar:
«— Fetvayı sen
ver» dedi. Ben de:
«— O senin çocuk
ekeceğin tarlandır. Onu ister sularsın, ister susuz bırakırsın. Ben bunu
Zeyd'den duymuştum» dedim.
«— Doğru» dedi.