DEVAM: 119-120. Anne
Ve Babaya İyilik Ve İtaat
حَدَّثَنَا
أَحْمَدُ
بْنُ مَنِيعٍ
حَدَّثَنَا
أَبُو
النَّضْرِ
حَدَّثَنَا
اللَّيْثُ
بْنُ سَعْدٍ
عَنْ يَزِيدَ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
أُسَامَةَ
بْنِ
الْهَادِ
عَنْ عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
دِينَارٍ
عَنْ ابْنِ
عُمَرَ قَالَ
قَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
إِنَّ
أَبَرَّ
الْبِرِّ صِلَةُ
الْمَرْءِ
أَهْلَ وُدِّ
أَبِيهِ بَعْدَ
أَنْ
يُوَلِّيَ
İbn Ömer'den (rivayet
edildiğine göre) Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: "Kişi'nin babası
öldükten sonra baba dostlarına sılada bulunması iyiliklerin en
iyisindendir."
İzah:
Müslim, birr; Tirmizî,
birr; Ahmed b. Hanbel, II, 88, 91, 97.
Bu hadis-i şerif, baba
dostalarına sılada bulunmanın faziletine
delildir. Sılada bulunmaktan murad onların ziyaretlerine
gitmek, kendilerine ihsan ve ikramda bulunmak, gerekirse yardımlarına
koşmaktır. Buna sebep baba olduğu için, dostuna yapılan her nevi ihsan ve ikram
babaya da yapılmış gibi olur. Annelerle dedelerin, hocaların, karı ve
kocaların dostlarına yapılan ikram da bu hükümdedir.
Hadis-i şerif baba
hakkının pek büyük olduğuna da işaret etmektedir. Çünkü babanın dostlarına
yapılan ikram ve ihsan iyiliğin en faziletlisi olunca bizzat babaya yapılan
ikramın faziletini dille tarife imkân kalmaz.