SÜNEN EBU DAVUD

Bablar  –  Konular  –  Numaralar  

EDEB BAHSİ

<< 4909 >>

بَاب فِيمَنْ دَعَا عَلَى مَنْ ظَلَمَهُ

46. Zalime Beddua Etmek

 

حَدَّثَنَا ابْنُ مُعَاذٍ حَدَّثَنَا أَبِي حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ حَبِيبٍ عَنْ عَطَاءٍ عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ سُرِقَ لَهَا شَيْءٌ فَجَعَلَتْ تَدْعُو عَلَيْهِ فَقَالَ لَهَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَا تُسَبِّخِي عَنْهُ

 

Âişe (r.anha)'dan (rivayet edildiğine göre bir gün); kendisinin bir şeyi çalınmış da çalan kimseye beddua etmeye başlamış. Bunun üzeri­ne Rasûlullah (s.a.v.): "(Böyle beddua ederek) onun günahını hafifletme" buyurmuş.

 

 

İzah:

Ebu Davud, vitr; Ahmed b. Hanbel. VI, 45, 136, 215.

 

Fethü'l-Vedûd yazarının açıklamasına göre Hz.Nebi, Hz. Âişe'yi bir eşyasının çalınmış olmasından dolayı öfkeli bir halde hırsıza beddua ederken görünce, ona bedduayı terk etmeyi tavsiye etmiştir. Çünkü bir insanın bir insanı üzüp öfkelendirmesi, öfkelendiren kimsenin kıyamet gününde cezaya çarptırıl­masını gerektirir. Öfkelenen kimsenin beddua etmesi ise bu günahı hafif­letir. Öyleyse zarara uğrayan kimsenin uğradığı zarardan dolayı kendisi­ni zarara uğratan kimseye beddua etmesinin hiçbir yararı yoktur.

 

Hz. Nebiin, bu sözden maksadı suçlunun günahının azalmasını önlemek ve kesinlikle azaba çarptırılmasını sağlamak değil, beddua etme­nin lüzumsuzluğunu açıklamaktır.