بَاب
فِي أَكْلِ
الضَّبِّ
27. Keler (Etini)
Yemek
حَدَّثَنَا
حَفْصُ بْنُ
عُمَرَ
حَدَّثَنَا
شُعْبَةُ
عَنْ أَبِي
بِشْرٍ عَنْ
سَعِيدِ بْنِ
جُبَيْرٍ
عَنْ ابْنِ
عَبَّاسٍ
أَنَّ خَالَتَهُ
أَهْدَتْ
إِلَى
رَسُولِ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
سَمْنًا
وَأَضُبًّا
وَأَقِطًا
فَأَكَلَ
مِنْ
السَّمْنِ وَمِنْ
الْأَقِطِ
وَتَرَكَ
الْأَضُبَّ
تَقَذُّرًا
وَأُكِلَ
عَلَى
مَائِدَتِهِ
وَلَوْ كَانَ
حَرَامًا مَا
أُكِلَ عَلَى
مَائِدَةِ
رَسُولِ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
İbn Abbas'dan rivayet
olunduğuna göre; dedi ki: (İbn Abbas'ın) teyzesi, Rasûlullah (s.a.v.)'e yağ,
birkaç keler ve kurumuş peynir hediye etmiş. (Hz. Nebi de) yağ ile peyniri
yemiş, (fakat) tiksindiğinden dolayı kelerleri bırakmış. (İbn Abbas'a göre),
eğer (keler eti yemek) haram olsaydı Rasûlullah (s.a.v.)'in sofrasında (keler)
yenmezdi.
Ayrıca bu hadis'i
Buhari, hibe, et'ime, megâzî, i'tisam; Müslim, sayd; Nesâî, sayd, nikâh; Ahmed
b. Hanbel, I, 225, 259, 366, II, 329, 340, 347, IV, 4. te tahric etti.
İzah; 3796 da.