DEVAM: 26. Tavşan Eti
Yemek
حَدَّثَنَا
يَحْيَى بْنُ
خَلَفٍ
حَدَّثَنَا
رَوْحُ بْنُ
عُبَادَةَ
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ خَالِدٍ
قَالَ
سَمِعْتُ
أَبِي خَالِدَ
بْنَ
الْحُوَيْرِثِ
يَقُولُ
إِنَّ عَبْدَ
اللَّهِ بْنَ
عَمْرٍو
كَانَ
بِالصِّفَاحِ
قَالَ
مُحَمَّدٌ
مَكَانٌ
بِمَكَّةَ
وَإِنَّ رَجُلًا
جَاءَ
بِأَرْنَبٍ
قَدْ
صَادَهَا فَقَالَ
يَا عَبْدَ
اللَّهِ بْنَ
عَمْرٍو مَا تَقُولُ
قَالَ قَدْ
جِيءَ بِهَا
إِلَى رَسُولِ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
وَأَنَا
جَالِسٌ
فَلَمْ
يَأْكُلْهَا
وَلَمْ يَنْهَ
عَنْ
أَكْلِهَا
وَزَعَمَ
أَنَّهَا
تَحِيضُ
Muhammed b. Halid dedi
ki: Ben babam Halid b. el-Huveyris'i (şöyle) derken işittim: Abdullah b Âmr,
Sıfah (denilen yer) de bulunuyordu. -Muhammed (b. Halid, Sıfah denilen bu
yerin) Mekke'de (bulunan) bir yer olduğunu söyler.- Bir adam bir tavşan
avlamıştı. (Bu adam Abdullah b. Amr'a): Ey Abdullah b. Amr, (sen tavşan
hakkında) ne dersin? dedi.
(Abdullah da şöyle)
cevap verdi: (Bir gün) Rasûlullah (s.a.v.)'e bir tavşan getirilmişti. Ben de
(orada) oturuyordum. (Hz. Nebi) onu yemedi, (fakat) yenmesini de yasaklamadı ve
o'nun (o anda) hayız görmekte olduğunu söyledi.
İzah:
Buharî, zebâih; Ebû
Dâvûd, edâhi; Tirmizî, eî'ime; Nesâî, siyam, sayd, dahâyâ; İbn Mâce, zebâih;
sayd; Ahmed b. Hanbel, I, 31, II, 336,346, III, 471.
Âlimlerin büyük
çoğunluğu tavşan eti yemenin caiz olduğuna hükmetmişlerdir. Ancak sahâbîlerden
Abdullah b. Amr b. Âs (r.a) ile tâbiûndan İkrime, fıkıh âlimlerinden Muhammed
b. Ebî Leylâ, tavşan etinin yenmesini kerih görmüşlerdir. Şârih Aynî,
"Hanefîlerden bazı mekruh addedenler varsa da sahih olan görüş ammenin
içtihadıdır ve tavşan etinin mubah olduğuna delâlet eden birçok hadisler
vardır" diyor.
Tavşan etinin mekruh
olduğunu söyleyenler 3792 numaralı hadise da-yanmışlarsa da Avnü'l-Ma'bûd
yazarının da belirttiği bu hadis zayıftır. Sahih olduğu kabul edilse bile bu
hadiste tavşan etinin kerahetine delâlet eden bir ifade yoktur.