DEVAM: 14. Bir
Kimsenin Aslını Esasını Bilmediği Bir Davada Taraflardan Birine Yardımcı Olmaya
Çalışması
حَدَّثَنَا
عَلِيُّ بْنُ
الْحُسَيْنِ
بْنِ
إِبْرَاهِيمَ
حَدَّثَنَا
عُمَرُ بْنُ
يُونُسَ
حَدَّثَنَا
عَاصِمُ بْنُ
مُحَمَّدِ بْنِ
زَيْدٍ
الْعُمَرِيُّ
حَدَّثَنِي
الْمُثَنَّى
بْنُ يَزِيدٍ
عَنْ مَطَرٍ
الْوَرَّاقِ
عَنْ نَافِعٍ
عَنْ ابْنِ
عُمَرَ عَنْ
النَّبِيِّ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
بِمَعْنَاهُ
قَالَ وَمَنْ
أَعَانَ
عَلَى
خُصُومَةٍ
بِظُلْمٍ
فَقَدْ بَاءَ
بِغَضَبٍ
مِنْ اللَّهِ
عَزَّ
وَجَلَّ
İbn Ömer de Hz. Nebi
(s.a.v.)'den (bir önceki 3597. hadis'in) manasını (rivayet etmiştir. İbn
Ömer'in bu rivayetinde Hz. Peygamber) şöyle buyurmuştur: "Her kim bir
davada zulme yardımcı olursa, kuşkusuz Aziz ve Celîl olan Allah'ın gazabına
uğrar.”
İzah:
Mana ve hüküm
bakımından bir önceki hadise benzeyen bu hadisin senedinde Matar b. Tahmân
el-Varrâk ile Müssennâ b. Yezid vardır.
Münzirî'nin
açıklamasına göre Matar; pek çok hadisçi tarafından tenkid edilmiştir.
Müsennâ'nın da kimliği meçhuldür.