بَاب
فِي غُلُولِ
الصَّدَقَةِ
11-12. (Devlet
Hazinesinde Toplanan) Zekat Mallarına
Hıyanet Etmek
حَدَّثَنَا
عُثْمَانُ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ
حَدَّثَنَا
جَرِيرٌ عَنْ
مُطَرِّفٍ
عَنْ أَبِي
الْجَهْمِ عَنْ
أَبِي
مَسْعُودٍ
الْأَنْصَارِيِّ
قَالَ
بَعَثَنِي
النَّبِيُّ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
سَاعِيًا
ثُمَّ قَالَ
انْطَلِقْ
أَبَا
مَسْعُودٍ
وَلَا
أُلْفِيَنَّكَ
يَوْمَ
الْقِيَامَةِ
تَجِيءُ
وَعَلَى
ظَهْرِكَ
بَعِيرٌ مِنْ
إِبِلِ
الصَّدَقَةِ
لَهُ رُغَاءٌ
قَدْ
غَلَلْتَهُ
قَالَ إِذًا
لَا
أَنْطَلِقُ قَالَ
إِذًا لَا
أُكْرِهُكَ
Ebû Mes'ûd el-Ensârî'den
demiştir ki: "Nebi (S.A.V.) (bir gün) beni (zekat) tahsildar(ı) olarak
görevlendirdi ve "Ey Ebû Mes'ûd! (Bu görev'e) git. (Fakat dikkat et,
sakın) seni kıyamet gününde omuzunun üzerinde, çalmış olduğun (ve korkunç)
böğürtüsü olan zekat devesiyle gelir bir halde bulmayayım." buyurdu.
(Ebû Mes'ûd
sözlerine devam ederek şöyle) dedi. (Bunun üzerine ben de; Ey Allah'ın Rasûlü)
"Öyleyse ben (bu göreve) git(mek iste)miyorum" dedim. (Hz. Nebi de)
“Öyleyse ben de seni zorlamıyorum" buyurdu.
İzah:
Hadis-i şerifte,
toplanan zekat mallarından herhangi bir şeyi haksızlıkla zimmetine geçiren
kimsenin, kıyamet gününde mahşer yerine zimmetine geçirmiş olduğu malı omuzunda
taşıyarak geleceği, eğer bu mal bir deve ise korkunç sesiyle böğürerek
sahibini ele vereceği ve onu rezil rüsvây edeceği haber verilmektedir.
Hz. Nebi Ebû Mesud'u
zekat memurluğuna gönderirken ona vazifesinin büyük sorumluluğunu da
hatırlatmaktan geri durmadı. Çünkü Hz. Nebiin en büyük görevi ümmetini
kendilerini bekleyen tehlikeler karşısında uyararak onları (cehenneme
sürüklenmekten) kurtarmaktır.
Ebû Mesûd da böylesine
büyük sorumluluğu olan bir görevde hasbel-beşer bir yanlışlık yapma ihtimalini
düşünerek bu görevden affını istemiş. Rasûl-ü zişan efendimiz de onu bu
görevden affetmiştir. Esasen Hz. Peygamber en büyük kalb doktoru olması
hasebiyle, Ebû Mesud için zekat memurluğu görevinin tehlikelerini sezdiği için
ona bu ikazı yapmış olabilir.