DEVAM: 127. (Harpten
Sonra İslam Ülkesine Dönmeden Önce) Düşman Toprağında İken (Ganimetler Arasında
Bulunan) Yiyecekleri Yemek Mubahtır
حَدَّثَنَا
مُوسَى بْنُ
إِسْمَعِيلَ
وَالْقَعْنَبِيُّ
قَالَا
حَدَّثَنَا
سُلَيْمَانُ
عَنْ
حُمَيْدٍ
يَعْنِي
ابْنَ
هِلَالٍ عَنْ
عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
مُغَفَّلٍ
قَالَ دُلِّيَ
جِرَابٌ مِنْ
شَحْمٍ
يَوْمَ
خَيْبَرَ
قَالَ فَأَتَيْتُهُ
فَالْتَزَمْتُهُ
قَالَ ثُمَّ قُلْتُ
لَا أُعْطِي
مِنْ هَذَا
أَحَدًا الْيَوْمَ
شَيْئًا
قَالَ
فَالْتَفَتُّ
فَإِذَا
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
يَتَبَسَّمُ
إِلَيَّ
Abdullah b. Muğaffel'den;
demiştir ki: Hayber (savaşı) günü atılmış (dolu) bir yağ tulumunu (gördüm) ve
varıp onu aldım ve sırtıma attım. Sonra: "Bugün bundan kimseye birşey
vermem" dedim, derken (etrafıma) bakındım ve bir de ne göreyim Rasulullah
sallallahu aleyhi ve sellem bana gülümseyip duruyor.
İzah:
Buhârî, Farzu'l-Humûs;
meğazi; zebâih; Müslim, cihâd; Ahmed b.Hanbel, IV, 86; V,56.
Tîbî*nin açıklamasına
göre yağ tulumunu bulan kimse, "Bugün bundan kimseye birşey
vermeyeceğim" demekle o gün o yağa zaruret derecesinde muhtâc olduğunu ve
bu zaruretin kendisini mü'min kardeşlerine tercih edecek kadar elzem olduğunu
ifâde etmiştir. Her ne kadar böylesine ihtiyaç içinde bulunan bir kimsenin
ihtiyaç duyduğu meselede kendisini mü'min kardeşine tercih etmesi caizse de
sözü geçen zat, kendisini tercih ettiği için "...Kendilerinin ihtiyaçları
olsa dahi (göç eden yoksul kardeşlerini) öz canlarına tercih
ederler..."[Haşr 9] ayet-i kerimesiyle övülen kimselerin faziletinden
mahrum kalmıştır. Bununla beraber Rasulü zişan efendimiz onun bu yağa olan
zaruri ihtiyacını bildiği için onun bu halini tebessümle karşılamış ve Ebu
Davud et-Tayalisi'nin rivayetinden anlaşıldığına göre yağ tulumunu ona
vermiştir.