بَاب
فِي قَتْلِ
الْأَسِيرِ
بِالنَّبْلِ
119. Esiri Okla
Öldürmenin Hükmü
حَدَّثَنَا
سَعِيدُ بْنُ
مَنْصُورٍ
قَالَ حَدَّثَنَا
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
وَهْبٍ قَالَ
أَخْبَرَنِي
عَمْرُو بْنُ
الْحَارِثِ عَنْ
بُكَيْرِ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
الْأَشَجِّ
عَنْ ابْنِ
تِعْلَى
قَالَ غَزَوْنَا
مَعَ عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ خَالِدِ بْنِ
الْوَلِيدِ
فَأُتِيَ
بِأَرْبِعَةِ
أَعْلَاجٍ
مِنْ
الْعَدُوِّ
فَأَمَرَ
بِهِمْ
فَقُتِلُوا
صَبْرًا
قَالَ أَبُو
دَاوُد قَالَ
لَنَا غَيْرُ
سَعِيدٍ عَنْ
ابْنِ وَهْبٍ
فِي هَذَا الْحَدِيثِ
قَالَ
بِالنَّبْلِ
صَبْرًا فَبَلَغَ
ذَلِكَ أَبَا
أَيُّوبَ
الْأَنْصَارِيَّ
فَقَالَ
سَمِعْتُ
رَسُولَ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
يَنْهَى عَنْ
قَتْلِ
الصَّبْرِ
فَوَالَّذِي
نَفْسِي
بِيَدِهِ
لَوْ كَانَتْ
دَجَاجَةٌ
مَا صَبَرْتُهَا
فَبَلَغَ ذَلِكَ
عَبْدَ
الرَّحْمَنِ
بْنَ خَالِدِ
بْنِ
الْوَلِيدِ
فَأَعْتَقَ
أَرْبَعَ
رِقَابٍ
İbn-i Ti'lî'den;
Demiştirki; Abdurrahman b. Halid b. Velid ile birlikte savaşa girmiştik. Dört
düşman (askeri) getirildi. (Abdurrahman) onlar hakkında (öldürülmeleri için) emir
verdi. Bunun üzerine bir yere bağlanıp (üzerlerine ok atılmak suretiyle)
öldürüldüler.
Ebû Dâvûd der ki;
Said'den başka birisi bu hadisi bize, îbn-i Vehb'den, (rivayet eden
Şeyhlerimizden) birisi (îbn Ti'li'nin şöyle dediğim rivayet etti -(onlar) bir
yere bağlanıp (üzerlerine) ok (atılmak suretiyle) öldürüldüler. Bu durum Ebû
Eyyub el-EnsarVye ulaşınca; Rasûluüah (s.a.v.)'dan, eli kolu bağlı kişinin
öldürülmesini nehyettiğini duydum. Nefsim elinde olan Zat'a yemin olsun
(öldürmek istediğim canlı) bir tavuk bile olsa onu bağlayıpta hedef yaparak
öldürmem dedi. (Ebû Eyyûb el-Ensâri'nin söylediği) bu (söz) Abdurrahman b.
Halid'e ulaşınca (bu cinayetine karşılık olmak üzere) dört tane köleyi azad
etti.
İzah:
Ahmed b.Hanbel, V, 422;
Darimi, edahi
Sabr, bir canlıyı nişan
alıp öldürmek için hapsetmek veya bağlayıp hedef yapmak anlamına gelir.Hareket
halindeki bir av hayvanını veya savaş alanındaki düşmanı öldürmek bu hükmün
dışındadır. Burada kasdedilen ise bir düşmanın elini kolunu bağlayıp iyice
hareketsiz bir hale getirilerek atış hedefi yapmak ve ok yağmuruna tutarak
öldürmektir. Bir canlıyı bu şekilde hedef alarak öldürmek İslamiyette yasaklanmıştır.
Nitekim mevzumuzu teşkil eden bu hadis-i şerifte canlıları bu şekilde
öldürmenin Hz. Peygamber tarafından yasaklandığı ifâde edilmektedir.
Enes b.Malik hazretleri
de bir tavuğu dikip atış yapan çocukları görünce "Rasulullah hayvanların
hedef olarak dikilmesini yasaklamıştır" diyerek çocukları ikaz etmiştir.
Aynı şekilde Îbn Ömer'in de bir ikazı sözkonusudur.
Canlıyı hedef alarak
öldürmek ona işkencedir. İşkence ise yasaktır. İbn Ömer(r.a);
"Nebi(s.a)hayvanaişkence veazabedene lanetetti" demektedir.
Öte yandan dinimizde
her konuda, îhsan-iyilik ikram emredilmiştir. Şed-dad b. Evs,
"Rasulullahtan iki haslet öğrendim" dedikten sonra Rasulul-lah'ın
şöyle buyurduğunu nakletmektedir: "Şüphesiz Allah herşeyde iyiliği farz
kılmıştır. O halde siz öldürdüğünüz vakit, öldürmeyi iyi yapın. Kestiğiniz
zaman da kesmeyi iyi becerin. Her biriniz bıçağını bilesin. Ve kestiği hayvanı
rahat ettirsin"[Müslim, sayd]