بَاب
فِي
تَزْوِيجِ
مَنْ لَمْ
يُولَدْ
26-27. Kızı Doğmadan
Önce Evlendirmek
حَدَّثَنَا
الْحَسَنُ
بْنُ عَلِيٍّ
وَمُحَمَّدُ
بْنُ
الْمُثَنَّى
الْمَعْنَى
قَالَا
حَدَّثَنَا
يَزِيدُ بْنُ
هَارُونَ
أَخْبَرَنَا
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
يَزِيدَ بْنِ
مِقْسَمٍ
الثَّقَفِيُّ
مِنْ أَهْلِ
الطَّائِفِ
حَدَّثَتْنِي
سَارَةُ
بِنْتُ مِقْسَمٍ
أَنَّهَا
سَمِعَتْ
مَيْمُونَةَ
بِنْتَ
كَرْدَمٍ
قَالَتْ
خَرَجْتُ
مَعَ أَبِي فِي
حَجَّةِ
رَسُولِ
اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَرَأَيْتُ
رَسُولَ
اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَدَنَا
إِلَيْهِ
أَبِي وَهُوَ
عَلَى
نَاقَةٍ لَهُ
فَوَقَفَ
لَهُ
وَاسْتَمَعَ
مِنْهُ
وَمَعَهُ دِرَّةٌ
كَدِرَّةِ
الْكُتَّابِ
فَسَمِعْتُ الْأَعْرَابَ
وَالنَّاسَ
وَهُمْ
يَقُولُونَ
الطَّبْطَبِيَّةَ
الطَّبْطَبِيَّةَ
الطَّبْطَبِيَّةَ
فَدَنَا
إِلَيْهِ
أَبِي
فَأَخَذَ
بِقَدَمِهِ
فَأَقَرَّ
لَهُ
وَوَقَفَ
عَلَيْهِ
وَاسْتَمَعَ
مِنْهُ
فَقَالَ
إِنِّي
حَضَرْتُ
جَيْشَ
عِثْرَانَ
قَالَ ابْنُ
الْمُثَنَّى
جَيْشَ
غِثْرَانَ
فَقَالَ
طَارِقُ بْنُ
الْمُرَقَّعِ
مَنْ
يُعْطِينِي
رُمْحًا
بِثَوَابِهِ
قُلْتُ وَمَا
ثَوَابُهُ
قَالَ
أُزَوِّجُهُ
أَوَّلَ بِنْتٍ
تَكُونُ لِي
فَأَعْطَيْتُهُ
رُمْحِي ثُمَّ
غِبْتُ
عَنْهُ
حَتَّى
عَلِمْتُ
أَنَّهُ قَدْ
وُلِدَ لَهُ
جَارِيَةٌ
وَبَلَغَتْ ثُمَّ
جِئْتُهُ
فَقُلْتُ
لَهُ أَهْلِي
جَهِّزْهُنَّ
إِلَيَّ
فَحَلَفَ
أَنْ لَا
يَفْعَلَ
حَتَّى أُصْدِقَهُ
صَدَاقًا
جَدِيدًا
غَيْرَ
الَّذِي كَانَ
بَيْنِي
وَبَيْنَهُ
وَحَلَفْتُ
لَا أُصْدِقُ
غَيْرَ
الَّذِي
أَعْطَيْتُهُ
فَقَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
وَبِقَرْنِ
أَيِّ
النِّسَاءِ
هِيَ
الْيَوْمَ
قَالَ قَدْ
رَأَتْ الْقَتِيرَ
قَالَ أَرَى
أَنْ
تَتْرُكَهَا
قَالَ
فَرَاعَنِي
ذَلِكَ
وَنَظَرْتُ
إِلَى
رَسُولِ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَلَمَّا رَأَى
ذَلِكَ
مِنِّي قَالَ
لَا تَأْثَمُ
وَلَا
يَأْثَمُ
صَاحِبُكَ
قَالَ أَبُو
دَاوُد الْقَتِيرُ
الشَّيْبُ
Meymûne bint Kerdem
demiştir ki: Resûlullah (s.a.v.)'in (Veda) Haccında babamla birlikte ben de
(hac yolculuğuna) çıkmıştım. Resûlullah (s.a.v.) devesinin üzerinde iken
babamın ona yaklaştığını gördüm. Bunun üzerine (Hz. Peygamber) onun için durdu
ve onu dinle(meye başla)dı. (Hz. Peygamberin) yanında Sıbyân Mektebi
hocalarının sopası gibi (küçük) bir sopa vardı. Ben Arapların ve halkın;
"Tabtabiyye!, tabtabiyye! tabtabiyye!" diye bağırdıklarını
işitiyordum. Babam ona yaklaşıp ayağına sarıldı. (Resûl-i Ekrem de) ona engel
olmadı. Onun için durdu ve onu dinle(meye başla)dı. Bunun üzerine (babam: Yâ
Rasûlallah) "Ben bir ısrân ordusu hazırladım." dedi. (Isrân ordusu
kelimesini râvî Muhammed) -İbnül-Müsennâ öısrân ordusu (şeklinde) rivayet
etti.- (Babam Kerdem sözlerine şöyle devam etti) Târik b. el-Murakkı'da;
Mükâfatı karşılığında
bana bir mızrak verecek yok mu? dedi. Ben de Onun; mükâfatı nedir? dedim.
Dünyaya gelecek olan
kız(lar)ımın ilkini seninle evlendireceğim diye cevâp verdi. Bunun üzerine
mızrağımı verip ondan uzaklaştım. Nihayet onun bir kızının dünyaya geldiğini ve
(hem de) ihtiyarlamış olduğunu öğrendim. Sonra kendisine gelip:
(Senin kızın) benim
ailem(dir.) Onu bana hazırla! dedim. Ben, kendisine aramızda geçen (anlaşmanın)
dışında yeni bir mehir daha vermedikçe (isteğimi) yapamayacağına dâir yemin
etti. Ben de ona (daha önce) verdiğimin dışında bir mehir vermeyeceğime dâir
yemin ettim. Bunun üzerine Resûlullah (s.a.v.)' "O bugün hangi kadınların
yaşıtıdır?" diye sordu. (Babam Kerdem de) İhtiyarlığı gördü, cevabını verdi.
(Resûl-i Ekrem (s.a.v.) de) "Senin onu terk etmeni (daha uygun)
görüyorum." buyurdu. (Kerdem) dedi ki: (Resûl-i Ekrem'in) bu (sözü) beni
korkuttu. Resûlullah (s.a.v.)'e (doğru) baktım. Derhal bendeki bu korkuyu
gördü. "Sen de günahkâr olmazsın, arkadaşın da günahkâr olmaz."
buyurdu (bendeki korkuyu giderdi.)
İzah:
Ahmed b. Hanbel, VI,
366; Beyhaki, es-Sünenü'l-kübrâ, VII, 145.
Ebû Dâvûd dedi ki: ....
ihtiyarlık demektir.
Araplar sopaya
"tabtabiyye" derler, çünkü sopa bir yere vurulduğu zaman
"tap" diye bir ses çıkarır. îşte bu sebeple halk Resûl-i Ekrem'in
elindeki sopayı görünce "tabtabiyye, tabtabiyye" diyerek onun
elindeki şeyin sopa olduğunu biribirlerine anlatmak istiyorlardı. Resûl-i
Ekrem'in her hareketini son derece dikkatle takib eden müslümanlar o anda
elinde tuttuğu şeyin ne olduğunu merak ettikleri için, onun sopa olduğunu fark
eden kimseler "tabtabiyye, tabtabiyye" diyerek o şeyin sopa olduğunu
yanlarındakilere haber vermek istiyorlardı. Bu hadîs-i şerîf henüz dünyaya
gelmemiş bir kızı birisine nikahlamanın sahîh olmadığına ve mevcut olmayan bir
kadına kıyılan bir nikâhın fasit olduğuna delâlet etmektedir. Çünkü Resûl-i
Ekrem Kerdem'e, doğmadan önce nikahlamış olduğu kadım boşamasını değil, onunla
evlenmekten vazgeçmesini emretmiştir. Şayet daha önce kıyılan nikâh sahîh
olsaydı o zaman Kerdem'e kadınla evlenmekten vaz geçmesini değil, onu boşamasını
emrederdi. Tarik'ın henüz dünyaya gelmemiş kızını Kerdem'e nikahlaması sadece
Kerdem'e onu vermeyi va'detmekten öte hukukî bir mana taşımadığından,
aralarındaki anlaşmazlığı gören Resûl-i Ekrem, onları yeminlerinin günâhından
kurtarmak için Kerdem'in bu kadınla evlenme talebinden vaz geçmesini tavsiye
etmiştir. Evlenme gerçekleşmeyince de mehir söz konusu olamayacağından ikisi de
yeminde hânıs olma günâhından kurtulmuşlardır.