DEVAM: 32. Mal'daki
Haklar
حَدَّثَنَا
جَعْفَرُ
بْنُ
مُسَافِرٍ
حَدَّثَنَا
ابْنُ أَبِي
فُدَيْكٍ
عَنْ هِشَامِ بْنِ
سَعْدٍ عَنْ
زَيْدِ بْنِ
أَسْلَمَ عَنْ
أَبِي
صَالِحٍ عَنْ
أَبِي
هُرَيْرَةَ
عَنْ النَّبِيِّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ نَحْوَهُ
قَالَ فِي
قِصَّةِ
الْإِبِلِ
بَعْدَ
قَوْلِهِ لَا
يُؤَدِّي
حَقَّهَا
قَالَ وَمِنْ
حَقِّهَا
حَلَبُهَا
يَوْمَ
وِرْدِهَا
Ebû Hureyre Nebi
(s.a.v.)'den bir önceki (1658.) hadisin benzerini rivayet etmiştir: (Hadisin
senedindeki) Zeyd b. Eslem, deve ile ilgili bölümde "onların hakkını
(zekâtını) vermeyen" sözünden sonra, "su başına geldikleri günde
sağılmaları haklarındandır" sözünü söyledi.
İzah:
Müslim, zekât
"Su başına
geldikleri günde sağılmaları haklarındandır” cümlesindeki "hak"tan
maksat, vacib hak değil, mendub haktır. Cumhur bu görüştedir. Bazıları bu
hakkın, yardımın yapılması vâcib olduğu duruma mahsus olduğunu söylerken Kadı
Iyaz da: "İhtimal ki, bu zekât farz olmadan önceydi" demiş ve bu
hakkın, zekâtın farz olmasıyla nesh edildiğini kast etmiştir.
Hayvanların su başında
sağılmaları hem hayvanlara hem de fakirlere kolaylık olması içindir. Zira
onları su başında sağmak, evde sağmaktan daha rahat, fakirlere yardım için daha
münâsibtir.