SAHİH-İ BUHARİ

Bablar - Konular - Numaralar

KİTABU’T-TEFSİR

<< 1753 >>

EK SAYFA – 1753-1

MEARİC SURESİ

الفصيلة: أصغر آبائه القربى، إليه ينتمي من انتمى. {للشوى} /16/: اليدان والرجلان والأطراف، وجلدة الرأس يقال لها شواة، وما كان غير مقتل فهو شوى. والعزون: الحلق والجماعات، وواحدها عزة. {يوفضون} /43/: الإيفاض الإسراع.

فصيلة Fasile (Maaric 11-14) kişinin en yakın ataları içinde en küçük alanıdır. Nesep bakımından intisab edenler kendisine intisab ederler. للشوى li'ş-şeva (Maaric 16) [ifadesindeki Şeva kelimesi] "iki el, iki ayak ve organlar" için kullanılır. Baş derisine de ;ljJ/ şevat denir. Zarar gördüğü zaman ölüme sebebiyet vermeyecek organlara شوى şeva denir. ........izin ve عزون izun kelimeleri "gruplar," "cemaat1er" anlamına gelir. Bu kelimenin tekili عزة ize'dir.

 

AÇiKLAMA : Yukarıdaki فصيلة fasıle ile ilgili açıklama Ferra'ya aittir, Ebu Ubeyde ise bu konuda şöyle demiştir: "Fasııe, kabilenin küçüğüdür. Fasııeden sonra kişiyi barındıran fahzı gelir." Abdurrezzak İbn Hemmam da Ma'mer'in şöyle söylediğini na kletmiştir: "Belağ yoluyla bana ulaştığına göre, fasııe, kişiyi emziren annesidir."