DEVAM:
29. Hutbede Allah Teâlâya Hamd Ve Sena Ettikten Sonra Emma ba'du (bundan sonra)
Demek
حدثنا
محمد بن معمر
قال: حدثنا
أبو عاصم، عن
جرير بن حازم
قال: سمعت
الحسن يقول:
حدثنا عمرو بن
تغلب:
أن
الرسول الله
صلى الله عليه
وسلم أتي
بمال، أو
بسبي، فقسمه،
فأعطى رجالا
وترك رجالا،
فبلغه أن
الذين ترك
عتبوا، فحمد
الله ثم أثنى
عليه، ثم قال:
(أما بعد،
فوالله إني
لأعطي الرجال
وأدع الرجال،
والذي أدع أحب
إلي من الذي
أعطي، ولكن
أعطي أقواما
لما أرى في
قلوبهم من
الجزع
والهلع، وأكل
أقواما إلى ما
جعل الله في
قلوبهم من
الغنى
والخير، فيهم
عمرو بن تغلب).
فوالله ما أحب
أن لي بكلمة
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم حمر
النعم. تابعه
يونس.
[-923-] Amr İbn Tağlib (r.a.)'den nakledilmiştir: "Bir defasında
Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e Bahreyn'den bir miktar mal
getirilmişti. Resûl-i Ekrem s.a.v. bu malları insanlara dağıtmış, fakat
bazılarına hiçbir şey vermemişti. Daha sonra kendilerine pay vermediği
kimselerin ileri geri konuştuklarından haberdar olunca onlara hitap etme
ihtiyacı duydu ve Allah'a hamd ve sena ettikten sonra şöyle dedi: "Şimdi
asıl konuya gelelim, Allah'a yeminle söylüyorum ki ben bazen birilerine böyle
mal veririm, fakat herhangi bir bağışta bulunmadığım ve kendisine mal vermediğim
kişileri onlardan daha çok severim. İşte ben bazı insanlara çok sabırsız bir
yaratılışta olduklarını ve herhangi bir lütuf olmadığında hemen feryadı
bastıklarını bildiğim için böyle ikramda bulunuyorum. Buna karşılık Allah
Teâlâ'nm kalplerini hayırla doldurduğu ve gönüllerinde mala karşı tutku
bırakmadığı (Allah'tan başka hiç kimseye muhtaç olmama duygusu var ettiği)
kimseleri bu özelliklerine ısmarlıyorum. İşte Amr İbn Tağlib bunlar
arasındadır."
Amr İbn Tağlib şöyle demiştir: "Allah'a yemin ederim ki,
Resûlullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in bu sözünü kızıl deve sürülerine sahip
olmaya (dünyalara) değişmem.
Tekrar: 3145 ve 7535
882 - حدثنا
يحيى بن بكير
قال: حدثنا
الليث، عن
عقيل، عن ابن
شهاب قال:
أخبرني عروة:
أن عائشة أخبرته: أن
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم خرج ذات
ليلة من جوف
الليل، فصلى
في المسجد، فصلى
رجال بصلاته،
فأصبح الناس
فتحدثوا، فاجتمع
أكثر منهم
فصلوا معه،
فأصبح الناس
فتحدثوا،
فكثر أهل
المسجد من
الليلة
الثالثة، فخرج
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم فصلوا
بصلاته، فلما
كانت الليلة
الرابعة، عجز
المسجد عن أهله،
حتى خرج لصلاة
الصبح، فلما
قضى الفجر أقبل
على الناس
فتشهد، ثم
قال: (أما بعد،
فإنه لم يخف
علي مكانكم،
لكني خشيت أن
تفرض عليكم،
فتعجزوا
عنها). تابعه
يونس.
[-924-] Urve İbn Zübeyr'den nakledildiğine göre Aişe (Radiyallahu Anha)
şöyle demiştir: "Resûl-i Ekrem Sallallahu Aleyhi ve Sellem bir gece yarısı
mescide çıkıp namaz kılmaya başladı ve ashab'dan bir kısmı da ona uyarak namaz
kıldı. Sabah olduğunda namaz kılan sahâbîler gece olup bitenleri arkadaşlarına
anlattılar ve o gece daha fazla kişi mescide toplanıp Resûlullah Sallallahu
Aleyhi ve Sellem ile birlikte namaz kıldı. O gecenin sabahında olup bitenleri
öğrenen diğer sahâbîler de mescide gelince üçüncü gecede epey cemaat birikmiş
oldu. Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem yine çıkıp aynı şekilde namazını kılmaya
koyuldu. Dördüncü gecede artık mescid tıklım tıklım olduğu için ashabın bir
kısmı dışarıda kalmıştı. Bu yüzden Resûlullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)
ancak sabah namazı için mescide çıkabildi. Sabah namazını bitirince cemaate
döndü ve şehadet getirdikten sonra şöyle buyurdu: Esas konuya gelince, sizin bu
istek ve arzunuzun bana gizli kaldığını sanmayın. Ancak ben böyle devam
ederseniz bu namazın size farz kıhnabileceğinden ve ondan sonra sizin bu namazı
kılmakta gevşeklik göstereceğinizden endişe ediyorum."