29- Abbas b.
abdulmuttalib’in hayatından kesitler.
حدثنا قتيبة
حدثنا أبو
عوانة عن يزيد
بن أبي زياد
عن عبد الله
بن الحرث
حدثني عبد
المطلب بن
ربيعة بن
الحارث بن عبد
المطلب أن
العباس بن عبد
المطلب دخل
على رسول الله
صلى الله عليه
وسلم مغضبا وأنا
عنده فقال ما
أغضبك قال يا
رسول الله ما لنا
ولقريش إذا
تلاقوا بينهم
تلاقوا بوجوه
مبشرة وإذا
لقونا لقونا
بغير ذلك قال
فغضب رسول
الله صلى الله
عليه وسلم حتى
أحمر وجهه ثم
قال والذي
نفسي بيده لا
يدخل قلب رجل
الإيمان حتى
يحبكم لله
ولرسوله ثم
قال يا أيها
الناس من آذى
عمي فقد آذاني
فإنما عم
الرجل صنو أبيه
قال هذا حديث
حسن صحيح
Abdulmuttalib b. Rabia
b. Hâris b. Abdulmuttalib (r.a.)’den rivâyete göre, Abbâs b. Abdulmuttalib öfkeli
bir vaziyette Rasûlullah (s.a.v.)’in yanına girdi. Ben de O’nun yanındaydım.
Rasûlullah (s.a.v.) niçin öfkelisin diye sordu. Abbâs: “Ey Allah’ın Rasûlü! Biz
Haşimoğulları ile kureyş arasında ne var, kendi kendilerine buluştuklarında
güler yüzle buluşuyorlar bizim karşımıza çıktıkları zaman değişik yüzle
çıkıyorlar.” Bunun üzerine Nebi (s.a.v), kızdı yüzü kırmızılaştı ve şöyle
buyurdu:
“Benliğim kudret elinde
olan ZAT'A yemin ederim ki: Allah ve Rasûlü için sizi bir kimse sevmedikçe
kalbine iman girmez.” Sonra şöyle devam etti: “Ey insanlar! Her kim benim
amcama eziyet ederse bana eziyet etmiş olur. Bir insanın amcası onun babası
gibidir.”
Diğer tahric: Müsned:
16860
Tirmizî: Bu hadis
hasen sahihtir.