DEVAM: 4- Al-i Imran
suresinin tefsir edilen ayetleri.
حدثنا هناد
حدثنا أبو
معاوية عن
الأعمش عن شفيق
بن سلمة عن
عبد الله قال
قال رسول الله
صلى الله عليه
وسلم من حلف على يمين هو
فيها فاجر
ليقتطع بها
مال امرئ مسلم
لقي الله وهو عليه
غضبان فقال
الأشعث بن قيس
في والله كان
ذلك كان بيني
وبين رجل من
اليهود أرض
فجحدني فقدمته
إلى النبي صلى
الله عليه
وسلم فقال لي
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم ألك بينة
فقلت لا فقال
لليهودي احلف
فقلت يا رسول
الله إذن يحلف
فيذهب بمالي
فأنزل الله
تبارك وتعالى
{ إن الذين
يشترون بعهد
الله
وأيمانهم
ثمنا قليلا } إلى آخر
الآية
قال أبو عيسى
هذا حديث حسن
صحيح وفي
الباب عن بن
أبي أوفى
Abdullah (r.a.)’den
rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v.) dedi ki: “Her kim yemininde yalancı olduğu
halde bir Müslüman’ın malını elde etmek için yemin ederse Allah’ı kendisine
karşı gazâblanmış olarak bulur.”
Eş’as b. Kays dedi ki:
Bu hadis benim hakkımda söylenmiştir; şöyle ki: Benimle bir Yahudî arasında bir
toprak meselesi vardı. Derken Yahudî benim hakkımı inkar etti. Bunun üzerine
O’nu Rasûlullah (s.a.v.)’e götürdüm. Rasûlullah (s.a.v.), bana delilin var
mıdır? Buyurdu. Ben de hayır dedim. Rasûlullah (s.a.v.), Yahudiye yemin et
buyurdu, bunun üzerine ben Ey Allah’ın Rasûlü! O yemin eder ve malımı götürür
dedim. Bunun üzerine Allah, Âl-i Imrân sûresi 77. ayetini indirdi: “Doğrusu Allah’a karşı verdikleri sözü ve yeminleri az bir
menfaat karşılığında değiştirenler var ya; işte onlar öteki dünyanın
nimetlerinden faydalanamayacaklardır. Allah kıyamet günü onlarla ne konuşacak,
ne yüzlerine bakacak, ne de onları günahlarından arındıracaktır. Onlar için
acıklı bir azâb vardır.”
Diğer tahric: Buhârî,
Müsakat; Müslim, İman
Tirmizî: Bu hadis
hasen sahihtir. Bu konuda İbn ebî Evfâ’dan da hadis rivâyet edilmiştir.