DEVAM: 5- VARİS'E
(MİRASTAN PAY ALAN KİMSEYE) VASİYET YOKTUR
حدثنا قتيبة
حدثنا أبو
عوانة عن
قتادة عن شهر بن
حوشب عن عبد
الرحمن بن غنم
عن عمرو بن
خارجة أن
النبي صلى
الله عليه
وسلم خطب على
ناقته وأنا
تحت جرانها
وهي تقصع
بجرتها وإن لعابها
يسيل بين كتفي
فسمعته يقول
إن الله أعطى كل
ذي حق حقه ولا
وصية لوارث
والولد
للفراش وللعاهر
الحجر ومن
ادعى إلى غير
أبيه أو انتمى
إلى غير
مواليه رغبة
عنهم فعليه
لعنة الله لا
يقبل الله منه
صرفا ولا عدلا
Amr b. Harîce (r.a.)’den
rivâyet edilmiştir. Peygamber (s.a.v.), devesinin üzerinde hutbe veriyordu ben
de devenin boynunun altında idim. Deve geviş getirip yutarken salyası iki
omuzun arasına akmakta idi. O’ndan şöyle işittim diyordu ki: “Allah her hak
sahibine hakkını vermiştir. Dolayısıyla miras alacak olana vasiyet yoktur.
Çocuk, yatağın sahibi olan erkeğe veya cariye ise efendisine aittir. zina
edenin hakkı mirastan mahrum edilmektir. Veya taşlanarak öldürülmektir. Kim
babasından başkasına babam budur diye intisab ederse veya köle olan kimse kendi
sahibinin dışındaki kimsenin efendisi olduğunu iddia ederse kendi öz babasından
ve efendisinden bağlarını koparırsa Allah’ın laneti onun üzerine olur. Allah bu
tür kimselerin ne tevbesini kabul eder ne de günahtan kurtulmak için vereceği
fidyeyi.”
Diğer tahric: Ebû
Dâvûd, Vesâyâ; İbn Mâce, Vesâyâ
قال وسمعت
أحمد بن الحسن
يقول قال أحمد
بن حنبل لا
أبالي بحديث
شهر بن حوشب
قال وسألت
محمد بن
إسماعيل عن
شهر بن حوشب
فوثقه وقال
إنما يتكلم
فيه بن عون ثم
روى بن عون عن
هلال بن أبي
زينب عن شهر
بن حوشب قال
أبو عيسى هذا
حديث حسن صحيح
Tirmizî: Ahmed b.
Hasan’dan işittim şöyle diyordu: Ahmed b. Hanbel şöyle dedi: Şehr b. Havşeb’in
hadislerine aldırmam.
Tirmizî: Muhammed b.
İsmail’e Şehr b. Havşeb hakkında sordum. Güvenilir kimsedir fakat İbn Avn onun
hakkında ileri geri konuşmuş olup sonra Hilâl b. ebî Zeyneb ve Şehr b.
Havşeb’den rivâyette bulunmuştur. Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.