DEVAM: 35- YİTİK KOYUN
DEVE VE EŞYALARIN DURUMU
حدثنا الحسن
بن علي الخلال
حدثنا عبد
الله بن نمير
ويزيد بن
هارون عن
سفيان الثوري
عن سلمة بن
كهيل عن سويد
بن غفلة قال
خرجت مع زيد
بن صوحان
وسلمان بن
ربيعة فوجدت
سوطا قال بن
نمير في حديثه
فالتقطت سوطا
فأخذته قالا
دعه فقلت لا
أدعه تأكله
السباع
لآخذنه
فلأستمتعن به
فقدمت على أبي
بن كعب فسألته
عن ذلك وحدثته
الحديث فقال
أحسنت وجدت
على عهد رسول
الله صلى الله
عليه وسلم صرة
فيها مائة
دينار قال فأتيته
بها فقال لي
عرفها حولا
فعرفتها حولا
فما أجد من
يعرفها ثم
أتيته بها
فقال عرفها
حولا آخر
فعرفتها ثم
أتيته بها
فقال عرفها حولا
آخر وقال أحص
عدتها
ووعائها
ووكائها فإن جاء
طالبها
فأخبرك
بعدتها
ووعائها
ووكائها فادفعها
إليه وإلا
فاستمتع بها
قال هذا حديث
حسن صحيح
Süveyd b. Gafele
(r.a.)’den rivâyete göre, şöyle demiştir:
“Zeyd b. Sûhan ve Selmân
b. Rabia ile birlikte çıkmıştım bir kamçı buldum (İbn Nümeyr rivâyetinde bir
kamçı buldum ve onu aldım dedi) Bırak onu dediler, bunun üzerine ben onu
yırtıcı hayvanlara yem olarak bırakamam onu alıp kullanacağım dedim. Daha sonra
Übey b. Ka’b’e geldiğimde bunun hükmünü sordum durumu kendisine anlattım. Dedi
ki: İyi yapmışsın dedi Rasûlullah (s.a.v.) zamanında içerisinde yüz dinar
bulunan bir kese bulmuştum onu Rasûlullah (s.a.v.)’e getirdim bir yıl tanıt,
ilan et buyurdu. Bir yıl ilan ettim sahibi çıkmadı sonra tekrar Rasûlullah
(s.a.v.)’e getirdim. Bir yıl daha tanıt ve ilan et buyurdu. Bir yıl daha ilan
ettikten sonra tekrar Rasûlullah (s.a.v.)’e getirdim. Bir yıl daha ilan et
tanıt buyurdu. Sonra her türlü özelliklerini tespit et sahibi gelirse keseyi
ona ver değilse ondan istifade et” dedi veya buyurdu.
Diğer tahric: Buhârî,
Lukata; Müslim, Lukata
Tirmizî: Bu hadis
hasen sahihtir.