Arkadaşın Hakkını Gözetmek

9122- Abdullah b. Ebi Muleyke der ki: İbn Abbas'a: "Senin için insanların en değerlisi kimdir?" diye sorulunca: "Benimle oturmak ıçın insanların arasından geçip yanıma gelen dostumdur. Eğer yüzüne sinek konmasına engel olamaya gücüm yetseydi bunu yapardım" karşılığını verdi.

Tahric: İsnadı zayıftır. Hatib, el-Fakih ve'l-Mutefakkih (2/111,112) ve Haraiti, el-Münteka min Mekarimi'l-Ahlak (331).

9123- Abdullah b. el-Abbas der ki: "Üç kimse vardır ki benim yerime onları ancak alemlerin Rabbi mükafatlandırır. Bunlardan biri, meclisinde bana yer açan kimse; biri, insanların arasından geçip yanıma gelen kimse ve bir diğeri, gece, ihtiyacını zikreden ve beni buna uygun gören kimsedir. İşte bunları benim yerime ancak alemlerin Rabhi mükafatlandırır."

9124- Bişr b. el-Mufaddal b. Lahik bildiriyor: Eyyub es-Sahtiyani, Mekke'ye giderken bir adam kendisine yoldaşlık etti ve yolda rahatsızlandi. Bunun üzerine Eyyub kendisine yoldaşlık eden bu kimse iyileşene kadar yanında kaldı ve: "Haccetmeyi bırakıp hac yerine umre yapmak istedim" dedi.

İsnadı hasendir.

9125- Nu'man b. Ebi Şeybe el-Cenedi'nin bildirdiğine göre Tavus, rahatsızlanan arkadaşının yanında kalmış ve bundan dolayı o yılki haccını kaçırmıştır.

İsnadı ceyyiddir.

9126- Ma'mer der ki: "Tavus, hasta olan arkadaşının yanında kaldı ve

bundan dolayı o yılki haccını kaçırdı."

Bir rivayette ise: "Bir adamın yanında kaldı" ibaresi geçmiştir.

Tahric: İsnadı ceyyiddir. Ebu Nuaym, Hilye (4/10).

9127- Bekr b. Abdillah der ki: "Eğer biriyle arkadaşlık kurduğunda ve arkadaşının ayakkabısının bağı koptuğunda, o bunları düzeltip bağlayıncaya kadar onu beklemezsen, hakiki bir arkadaşı değilsin demektir. Yine arkadaşın küçük abdest bozmak için bir yerde oturduğu zaman, onu beklemezsen yine hakiki bir arkadaşı değilsin demektir."

Ravileri güvenilirdir.

9128- Cafer b. Muhammed der ki: Yiğitlik iki çeşittir, bunlardan biri yolculuktaki yiğitlik, biri de mukim olduğun yerdeki yiğitliktir. Mukim olduğun yerdeki yiğitlik, Kur'an okumak, kitaplara bakmak (ve fıkir edinmek), camide hazır bulunmak ve iyi kimselerle beraber olmaktır. Yolculuk yiğitliği ise azığı (başkalarına da) bağışlamak, yol arkadaşına fazla muhalefet etmemek, Allah'ı öfkelendirmeyecek derecede şaka yapmak ve onlardan ayrıldığı zaman onların güzel taraflarını anlatmaktır."

Tahric: İsnadı zayıftır. İbn Hibban, Ravdatu'l-Ukala (sh. 232).

9129- Ebu Muaviye el-Esved der ki: Yol arkadaşı arkadaşına: "Benim kasem nerede?" derse, yol arkadaşı değildir demektir.

İsnadı ceyyiddir.

9130- Ahmed der ki: Ebu Süleyman (ed-Darani) ile Mekke'ye gitmek üzere yola çıktık. Ben (binek üzerinde onun karşısında ağırlık olarak) ona denk idim. Bize akşam namazını kıldırdı. Bende kendisine ait içinde su bulunan bir bardak vardı. Namazı bitirdiğinde az bir şey yolun bir kenarına çekildim. Yüzüm doğu tarafına dönüktü. Baktığımda yanımda durmuş bana baktığını gördüm. Kendisine: "Sen burada mısın?" dediğimde: "Bir ağaçla da olsa aramızı ayırmam ve gidip te seni kimseden sormam. Ben gidip: ''Arkadaşımı gördünüz mü?'' diyeceğim öyle mi! Bu asla olacak bir şey değildir" karşılığını verdi.

İsnadı sahihtir.

9131- Ebu Süleyman der ki: "Küçük abdest için oturduğunda arkadaşın işini bitirene kadar seni beklemezse demek ki hakiki arkadaşın değildir."

İsnadı sahihtir.

9132- Ata b. Amr el-Mustemli bildiriyor: Ebu Bekr İshak b. Muhammed b. Ali el-Humeydi'nin şu şiiri okuduğunu işittim:

"t\dam, ancak Rabbine itaat eden kimsedir

Zengin kişi de dostuna iyilik eden kimsedir.

Ölüm insanlar tarafından sevilse de, sevilmese de

Bir gün mutlaka gelecektir her kişiye istenmese de."

9133- Süleyman b. Nubayt der ki: Horasan'da, Dahhak'ın yanında idim.

Bir adam kendisine gelip: Yüce Allah'ın: "Çünkü biz seni güzel davrananlardan sayıyoruz, dedi"[Yusuf 36] buyruğu hakkında: "(Hz. Yusuf) hangi konularda iyi davranmıştı?" diye sordu. Bunun üzerine Dahhak: "Bir kimse hastalandığında hemen onun yardımına koşar, hapishanede yeri dar olan birine geniş yer bulmak için çalışır ve ihtiyacı olanın ihtiyacını gidermeye çalışırdı" cevabını verdi.

Tahric: İsnadı hasendir. İbn Cerir, Tefsır (12/215, 216) ve Suyuti, Dürrü'l-Mensur (4/537).

9134- Mücahid der ki: "Kişinin, din kardeşine keskin bakışla bakması veya dönüp gittiği zaman gözü ile onu takip etmesi veya ona: "Nereden geldin, nereye gidiyorsun? diye (tecessüs amacıyla soru) sorması mekruhtur."

Tahric: İsnadı zayıftıT. Buhari, el-Edebu'l-Müfred (771).

9135- Bişr b. el-Haris der ki: İbn Sirin, Nessac'ı kastederek: "Rahatsız biridir" dedi. Sonra etrafına bakıp: "Burada ona yakın veya akrabası olan birinin olduğunu bilsem böyle bir şey demezdim" dedi.

İsnadı ceyyiddir.

Bir sonraki konu için aşağıdaki link’e tıklayın:

68.Şube: Misafire İkramda Bulunmak