İBNÜ’L-ESİR

4. CİLT HİCRİ 70. YIL ANA SAYFA Kur’an Hadis Sözlük Biyografi

KUHAYL GÜNÜ

Kühayl, Dicle'nin batı kıyısında, Musul topraklarında bir yerdir. Bu çarpışmanın sebebi şudur:

Süleymli Umeyr bin Hubab öldürülünce Temim bin Umeyr, Züfer bin Haris'in yanına giderek Umeyr'in intikamını istemesini rica etti. Ancak Züfer bu isteği kabul etmeyince Hüzeyl bin Züfer babasına şunları söyledi: "Allah'a yemin ederim, şayet Tağlib onlara karşı zafer kazanacak olursa bu senin için utanılacak bir şeydir. Yok, kendileri Tağliblilere karşı zafer kazanır ve sen onlara yardım etmeyecek olursan bu ondan daha da kötüdür." Bunun üzerine Züfer Karkisiya'ya kardeşi Evs bin Haris'i vekil bıraktı ve Tağliboğulları üzerine baskın yapmağa ve onlara hücumda bulunmağa karar verdi. Tağliblilerden bir kol olan Fedevkesoğulları üzerine bir grup ath göndererek bütün erkekleri öldürttü, malları ve kadınlarını tümüyle ele geçirdi; öyle ki, onlardan yalnızca bir kadın hayatta kaldı. O da eman istemiş, Yezid bin Humran da eman vermişti.

Diğer taraftan Züfer bin Haris, oğlu Hüzeyl'i Ka'ab bin Züheyroğulları'na bir ordu ile birlikte göndermiş, O da onlardan pek çok kişi öldürmüştü. Yine aynı şekilde Züfer, Ukayllı Müslim bin Rabia'yı da bir arada toplanmış bulunan Tağlibliler üzerine göndererek onlardan pek çok kişiyi öldürttü. Bundan sonra Züfer'in kendisi Tağliboğulları üzerine gitmemeğe karar verdi. Onlar bu sırada Musul topraklarında bir yer olan Akik'te bir araya gelmiş bulunuyorlardı. Tağlibliler Züfer'in üzerlerine gelmekte olduğunu fark edince Dicle'yi geçmek kastıyla oradan ayrıldılar, ancak ‘‘KühayI’‘ denilen yere vardıklarında Züfer Kayslılarla beraber onlara kavuştu. Aralarında çok şiddetli bir çarpışma oldu. ZÜfer'in bütün arkadaşları atlarından inip piyade savaştılar. Yalnız Züfer'in kendisi katırının sırtında kalmıştı. Gece boyunca Tağliblileri öldürüp durdular, bazı kadınların karınlarını yardılar. Dicle'de de öldürülenlerin sayısından daha fazla kişi boğuldu. Kaçıp kurtulanlar ise ‘‘Libbi’‘ denilen yere gittiler. Züfer, oğlu Hüzeyl'i onların üzerine gönderdi, o da nehri geçip kurtulanların dışında herkesi öldürdü. Züfer ayrıca iki yüz kişi esir aldı ve onları aç susuz bırakarak öldürdü.

Züfer bu vak'ayla ilgili olarak şunları söylemiştir:

‘‘Ey gözlerim! Çok ağlayın, yaş dökün, Asım için, İbn Hubab için. Tağlib savaşta Umeyr'i Ve bir grup kişiyi daha öldürdüyse, Biz onlardan iki yüz kişi öldürdük, ama Umeyr bin Hubab'a yine denk olmadılar.’‘

Muharibli İbn Saffar da şöyle der:

‘‘Savaşı görmüyor musun, Hubeyb'i Zillet ve küçüklüğe boğup bıraktı? Onlar güçlüydüler, fakat Yardım da gördükleri halde zilletten kurtulamadılar.’‘

Bu iki taraf arasındaki savaşlardan birisinde Tağlibli el-Katami esir edilerek bütün malları elinden alınmıştı. Züfer özelolarak ilgilenip malının kendisine iade edilmesini sağlamış ve O'na iyilikte bulunmuştu.

Katami bununla ilgili olarak şunları söylemiştir:

‘‘Benim kavmim ile seninki arasında Yalnız kılıç darbeleri varsa da,

Sana teşekkür edip iyiliğini övüyorum, Çünkü benim de öldürülmeme ramak kalmıştı.’‘

İbn Saffar'ın şiirinde sözü geçen Hubeyb Tağliboğullarına men-suptur.

BİR SONRAKİ SAYFA İLE DEVAM ETMEK İÇİN AŞAĞIDAKİ İSME TIKLA

BİŞR GÜNÜ