DEVAM:
26. İnsanlara Faydalı Olmak Ve Zarar Vermekten Sakınmak
وَحَدَّثَنِي
مَالِكٌ،
عَنْ عَمْرِو
بْنِ يَحْيَى
الْمَازِنِيِّ،
عَنْ
أَبِيهِ، أَنَّهُ
قَالَ: كَانَ
فِي حَائِطِ
جَدِّهِ رَبِيعٌ
لِعَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ عَوْفٍ،
فَأَرَادَ
عَبْدُ
الرَّحْمَنِ
بْنُ عَوْفٍ
أَنْ
يُحَوِّلَهُ
إِلَى
نَاحِيَةٍ
مِنَ
الْحَائِطِ
هِيَ
أَقْرَبُ
إِلَى أَرْضِهِ،
فَمَنَعَهُ
صَاحِبُ
الْحَائِطِ، فَكَلَّمَ
عَبْدُ
الرَّحْمَنِ
بْنُ عَوْفٍ
عُمَرَ بْنَ
الْخَطَّابِ
فِي ذَلِكَ،
فَقَضَى
لِعَبْدِ الرَّحْمَنِ
بْنِ عَوْفٍ
بِتَحْوِيلِهِ(
Amr'ın babası
Yahya el-Mazini der ki: Dedemin bahçesinde Abdurrahman b. Avf in su arkı vardı.
Abdurrahman b. Avf, bu su arkını bahçenin kendi arazisine daha yakın bir
tarafina almak istedi. Bahçe sahibi buna razı olmayınca, Abdurrahman b. Avf
konuyu Ömer b. Hattab'a anlattı. Ömer de, Abdurrahman b. Avf in lehine suyun
yerinin değiştirilmesine hükmetti.