6 - باب مَا
لاَ حَدَّ
فِيهِ
6. Had Cezası
Gerektirmeyen Haller
قَالَ
مَالِكٌ :
إِنَّ
أَحْسَنَ مَا
سُمِعَ فِي
الأَمَةِ
يَقَعُ بِهَا
الرَّجُلُ
وَلَهُ
فِيهَا
شِرْكٌ،
أَنَّهُ لاَ
يُقَامُ عَلَيْهِ
الْحَدُّ،
وَأَنَّهُ
يُلْحَقُ
بِهِ الْوَلَدُ،
وَتُقَوَّمُ
عَلَيْهِ
الْجَارِيَةُ
حِينَ
حَمَلَتْ،
فَيُعْطَى
شُرَكَاؤُهُ
حِصَصَهُمْ
مِنَ
الثَّمَنِ،
وَتَكُونُ
الْجَارِيَةُ
لَهُ،
وَعَلَى
هَذَا
الأَمْرُ عِنْدَنَا(
İmam Malik der
ki: Biri kendisinin de ortağı bulunduğu bir cariyeye yaklaşsa zina suçu cezası
verilmez. Cariye hamile kalınca, fiatı takdir edilir, ortakların hisseleri verilir.
Cariye kendisinin olur. Doğacak çocuk da buna nisbet edilir.
قَالَ
مَالِكٌ فِي
الرَّجُلِ
يُحِلُّ لِلرَّجُلِ
جَارِيَتَهُ :
إِنَّهُ إِنْ
أَصَابَهَا
الَّذِي
أُحِلَّتْ
لَهُ
قُوِّمَتْ
عَلَيْهِ
يَوْمَ
أَصَابَهَا،
حَمَلَتْ أَوْ
لَمْ
تَحْمِلْ،
وَدُرِئَ
عَنْهُ الْحَدُّ
بِذَلِكَ،
فَإِنْ
حَمَلَتْ
أُلْحِقَ بِهِ
الْوَلَدُ(
İmam Malik der
ki: Biti diğerine cariyesini helal kılsa, o da cariyeye yaklaşsa, hamile kalsın
kalmasın yaklaştığı gün cariyenin fiatı takdir edilir (cariye kendisinin
olur). Hamile kalmışsa çocuğun babası olur. Had de uygulanmaz.
قَالَ
مَالِكٌ فِي
الرَّجُلِ
يَقَعُ عَلَى
جَارِيَةِ
ابْنِهِ أَوِ
ابْنَتِهِ :
أَنَّهُ
يُدْرَأُ
عَنْهُ
الْحَدُّ، وَتُقَامُ
عَلَيْهِ
الْجَارِيَةُ،
حَمَلَتْ
أَوْ لَمْ
تَحْمِلْ(
İmam Malik der
ki: Biri oğlunun veya kızının cariyesiyle münasebette bulunsa, hamile kalsın
kalmasın kendisine had (zina cezası) uygulanmaz. Cariyenin kıymeti takdir
edilir ve bu kıymet karşılığında ona verilir.
حَدَّثَنِي
مَالِكٌ،
عَنْ
رَبِيعَةَ
بْنِ أبِي
عَبْدِ
الرَّحْمَنِ :
أَنَّ عُمَرَ
بْنَ
الْخَطَّابِ
قَالَ
لِرَجُلٍ
خَرَجَ بِجَارِيَةٍ
لاِمْرَأَتِهِ
مَعَهُ فِي
سَفَرٍ،
فَأَصَابَهَا،
فَغَارَتِ
امْرَأَتُهُ،
فَذَكَرَتْ
ذَلِكَ لِعُمَرَ
بْنِ
الْخَطَّابِ،
فَسَأَلَهُ عَنْ
ذَلِكَ ؟
فَقَالَ :
وَهَبَتْهَا
لِي. فَقَالَ
عُمَرُ :
لَتَأْتِينِي
بِالْبَيِّنَةِ،
أَوْ
لأَرْمِيَنَّكَ
بِالْحِجَارَةِ.
قَالَ :
فَاعْتَرَفَتِ
امْرَأَتُهُ
أَنَّهَا
وَهَبَتْهَا لَهُ.
Ebu Abdurrahman
oğlu Rebia'den: Bir adam karısının cariyesini bir yolculuğunda beraberinde
götürdü ve onunla münasebette bulundu. Karısı kıskandı. Ömer b. Hattab'a
şikayet etti. Ömer (r.a.) adamı sorguya çekince:
«— Cariyeyi karım
bana bağışladı» dedi. Bunun üzerine Ömer (r.a.), «ya bana delil getirirsin ya
da seni recmederim» deyince karısı cariyeyi kocasına bağışladığını itiraf etti.