20 - باب
الْقَضَاءِ
فِي
الْمَنْبُوذِ
20. Sokağa Atılan Ve
Kimin Olduğu Belli Olmayan Çocuk
قَالَ
يَحْيَى :
قَالَ
مَالِكٌ :
عَنِ ابْنِ شِهَابٍ،
عَنْ
سُنَيْنٍ
أبِي جَمِيلَةَ
رَجُلٌ مِنْ
بَنِي
سُلَيْمٍ،
أَنَّهُ
وَجَدَ
مَنْبُوذاً
فِي زَمَانِ
عُمَرَ بْنِ
الْخَطَّابِ،
قَالَ :
فَجِئْتُ
بِهِ إِلَى
عُمَرَ بْنِ
الْخَطَّابِ،
فَقَالَ : مَا
حَمَلَكَ
عَلَى أَخْذِ
هَذِهِ
النَّسَمَةِ ؟
فَقَالَ :
وَجَدْتُهَا
ضَائِعَةً
فَأَخَذْتُهَا.
فَقَالَ لَهُ
عَرِيفُهُ :
يَا أَمِيرَ
الْمُؤْمِنِينَ
إِنَّهُ
رَجُلٌ
صَالِحٌ.
فَقَالَ لَهُ
عُمَرُ:
أَكَذَلِكَ ؟
قَالَ :
نَعَمْ. فَقَالَ
عُمَرُ بْنُ
الْخَطَّابِ :
اذْهَبْ فَهُوَ
حُرٌّ،
وَلَكَ
وَلاَؤُهُ،
وَعَلَيْنَا
نَفَقَتُهُ(
Ebu Cemile
Süneyn'den: Süleym oğullarından bir adam Ömer b. Hattab devrinde (sokağa)
atılmış bir çocuk buldu. «Onu Ömer b. Hattab'a getirdim» dedi. Ömer b. Hattab
da:
«— Bu çocuğu
niçin aldın?» deyince adam:
«— Ölüm
tehlikesiyle karşı karşıya buldum ve aldım» dedi. Ömer b. Hattab'a, o adamı
tanıyan biri:
«— Ya Emir'el
Mu'minin, o adam doğru bir kişidir» deyince Ömer ona:
«— Öyle mi?»
dedi. Tanıdık biri:
«— Evet» diye
cevap verdi. Bunun üzerine Ömer b. Hattab (adama hitaben):
«— Gidebilirsin o
hürdür, vela'sı sana ait, bakımı da hazineye aittir», dedi.
قَالَ
يَحْيَى :
سَمِعْتُ
مَالِكاً
يَقُولُ :
الأَمْرُ
عِنْدَنَا
فِي
الْمَنْبُوذِ
أَنَّهُ
حُرٌّ :
وَأَنَّ وَلاَءَهُ
لِلْمُسْلِمِينَ،
هُمْ يَرِثُونَهُ
وَيَعْقِلُونَ
عَنْهُ.
İmarn Malik der ki:
Atılmış çocuk hürdür, velisi müslüman-lardır. Ölünce varisi müslümanlar olur.
Borçlanır ya da bir suç işlerse mali külfeti müslümanlara aittir. Bizce hüküm
böyledir.