7 - باب
الْقَضَاءِ
فِي
شَهَادَةِ
الصِّبْيَانِ
7. Çocukların
Şahidliğinin Hükmü
قَالَ
يَحْيَى :
قَالَ
مَالِكٌ :
عَنْ هِشَامِ
بْنِ
عُرْوَةَ :
أَنَّ عَبْدَ
اللَّهِ بْنَ
الزُّبَيْرِ
كَانَ
يَقْضِي
بِشَهَادَةِ
الصِّبْيَانِ
فِيمَا
بَيْنَهُمْ
مِنَ الْجِرَاحِ.
Hişam b. Urve
(r.a.)'den: Abdullah b. Zübeyr (r.a.) çocuklann aralarında birbirlerini
yaralamaları konusunda onların şahadetlerine göre hüküm verirdi.
قَالَ
مَالِكٌ :
الأَمْرُ
الْمُجْتَمَعُ
عَلَيْهِ عِنْدَنَا
: أَنَّ
شَهَادَةَ
الصِّبْيَانِ
تَجُوزُ
فِيمَا
بَيْنَهُمْ
مِنَ
الْجِرَاحِ،
وَلاَ
تَجُوزُ
عَلَى
غَيْرِهِمْ،
وَإِنَّمَا
تَجُوزُ
شَهَادَتُهُمْ
فِيمَا بَيْنَهُمْ
مِنَ
الْجِرَاحِ
وَحْدَهَا،
لاَ تَجُوزُ
فِي غَيْرِ
ذَلِكَ،
إِذَا كَانَ
ذَلِكَ
قَبْلَ أَنْ
يَتَفَرَّقُوا،
أَوْ
يُخَبَّبُوا،
أَوْ يُعَلَّمُوا،
فَإِنِ
افْتَرَقُوا
فَلاَ شَهَادَةَ
لَهُمْ،
إِلاَّ أَنْ
يَكُونُوا
قَدْ أَشْهَدُوا
الْعُدُولَ
عَلَى
شَهَادَتِهِمْ
قَبْلَ أَنْ
يَفْتَرِقُوا(
İmam Malik der
ki: Bizde ittifakla kabul edilen hüküm şudur: Çocukların şahadeti, aralarındaki
yaralamalarda caizdir. Çocukların başkalarına şahitlik yapmaları caiz
değildir. Yalnız şahitlikleri kendi aralarındaki yaralamalarda kabul edilir.
Bunun haricinde kabul edilmez. Bu husus çocuklar dağılmadan, telkin yapılmadan,
tesir altında bırakılmadan söz konusudur. Dağılır-larsa, şahadetleri kabul
edilmez. Ancak dağılmadan Önce adil kişileri, şahitliklerine şahit
getirirlerse şahitlikleri kabul edilir.