DEVAM:
1. Çocuğun Emmesi
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ نَافِعٍ،
أَنَّ
صَفِيَّةَ
بِنْتَ أبِي
عُبَيْدٍ، أَخْبَرَتْهُ
أَنَّ
حَفْصَةَ
أُمَّ الْمُؤْمِنِينَ،
أَرْسَلَتْ
بِعَاصِمِ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
سَعْدٍ،
إِلَى
أُخْتِهَا فَاطِمَةَ
بِنْتِ
عُمَرَ بْنِ
الْخَطَّابِ
تُرْضِعُهُ
عَشْرَ
رَضَعَاتٍ
لِيَدْخُلَ
عَلَيْهَا،
وَهُوَ
صَغِيرٌ
يَرْضَعُ،
فَفَعَلَتْ،
فَكَانَ
يَدْخُلُ
عَلَيْهَا.
Hz. Ömer'in kızı
Mu'minlerin annesi Hafsa emme çağında bulunan Abdullah b. Sa'd'ın oğlu Asımı,
büyüdüğünde kendi yanına girebilmesi için kız kardeşi Fatıma'ya on defa emzirmek
üzere gönderdi. O da emzirdi. Asım büyüdüğünde Hafsa'nın yanma serbestçe
girerdi.
AÇIKLAMA: Çünkü
artık Hafsa r.anha, Asım'm süt teyzesi olmuştur.