17 - باب
مَا يُكْرَهُ
مِنَ
الشَّيْءِ
يُجْعَلُ فِي
سَبِيلِ
اللَّهِ
17. Allah Yolunda
Yapıldığı Halde Hoş Karşılanmayan Davranış
حَدَّثَنِي
يَحْيَى،
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ يَحْيَى
بْنِ سَعِيدٍ
: أَنَّ
عُمَرَ بْنَ
الْخَطَّابِ
كَانَ
يَحْمِلُ فِي
الْعَامِ الْوَاحِدِ
عَلَى
أَرْبَعِينَ
أَلْفِ
بَعِيرٍ،
يَحْمِلُ
الرَّجُلَ
إِلَى
الشَّامِ عَلَى
بَعِيرٍ،
وَيَحْمِلُ الرَّجُلَيْنِ
إِلَى
الْعِرَاقِ
عَلَى بَعِيرٍ،
فَجَاءَهَ
رَجُلٌ مِنْ
أَهْلِ الْعِرَاقِ
فَقَالَ :
احْمِلْنِى
وَسُحَيْماً.
فَقَالَ لَهُ
عُمَرُ بْنُ
الْخَطَّابِ :
نَشَدْتُكَ
اللَّهَ
أَسُحَيْمٌ
زِقٌّ؟ قَالَ
لَهُ : نَعَمْ(
Yahya b Said'den:
Ömer b. Hattab bir senede kırk bin deve gönderirdi. Bir kişiyi bir deve ile
Şam'a, iki kişiyi bir deve ile de Irak'a gönderirdi. Bir defasında kendisine
Iraklı bir adam gelerek:
«— Bana ve
Sühaym'e deve ver!» dedi. Ömer b, Hattab:
«— Allah aşkına!
Sühaym Zıkkım?» dedi. Adam:
«— Evet!» cevabım
verdi.