DEVAM:
24. Ihramlının Av Etinden Yemesinin Caiz Olduğu Haller
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ زَيْدِ بْنِ
أَسْلَمَ،
عَنْ عَطَاءِ بْنِ
يَسَارٍ :
أَنَّ كَعْبَ
الأَحْبَارِ
أَقْبَلَ
مِنَ
الشَّامِ فِي
رَكْبٍ،
حَتَّى إِذَا
كَانُوا
بِبَعْضِ
الطَّرِيقِ
وَجَدُوا
لَحْمَ
صَيْدٍ،
فَأَفْتَاهُمْ
كَعْبٌ بِأَكْلِهِ،
قَالَ :
فَلَمَّا
قَدِمُوا
عَلَى عُمَرَ
بْنِ
الْخَطَّابِ
بِالْمَدِينَةِ
ذَكَرُوا ذَلِكَ
لَهُ,
فَقَالَ :
مَنْ
أَفْتَاكُمْ بِهَذَا
؟ قَالُوا :
كَعْبٌ. قَالَ
: فَإِنِّي قَدْ
أَمَّرْتُهُ
عَلَيْكُمْ
حَتَّى تَرْجِعُوا،
ثُمَّ لَمَّا
كَانُوا
بِبَعْضِ طَرِيقِ
مَكَّةَ،
مَرَّتْ
بِهِمْ
رِجْلٌ مِنْ
جَرَادٍ،
فَأَفْتَاهُمْ
كَعْبٌ أَنْ
يَأْخُذُوهُ
فَيَأْكُلُوهُ،
فَلَمَّا
قَدِمُوا
عَلَى عُمَرَ
بْنِ
الْخَطَّابِ
ذَكَرُوا
لَهُ ذَلِكَ، فَقَالَ
: مَا
حَمَلَكَ
عَلَى أَنْ
تُفْتِيَهُمْ
بِهَذَا ؟
قَالَ : هُوَ
مِنْ صَيْدِ
الْبَحْرِ.
قَالَ : وَمَا
يُدْرِيكَ ؟
قَالَ: يَا أَمِيرَ
الْمُؤْمِنِينَ،
وَالَّذِي
نَفْسِي بِيَدِهِ،
إِنْ هِيَ
إِلاَّ
نَثْرَةُ
حُوتٍ، يَنْثُرُهُ
فِي كُلِّ
عَامٍ
مَرَّتَيْنِ(
Ata b. Yesar'dan:
Ka*bül Ahbar, Şam taraflarında bir grup insanla karşılaştı. Onlar yolda bir müddet
gittikten sonra av eti bulmuşlardı. Ka'b onlara bu eti yiyebileceklerini
söylemiş. Onlar Medine'ye gelince durumu Ömer b. Hattab'a anlattılar. Hz. Ömer
onlara:
«— Size
yenebileceğine dair fetvayı kim verdi?» diye sordu. Dnlar:
«— Ka'b» dediler.
Bunun üzerine Hz. Ömer:
«— Dönünceye
kadar onu size başkan tayin etmiştim.» dedi.
Daha sonra bu
kafile Mekke yolunda bir yerde çekirge sürüsüne rastladı. Ka'b onlara
çekirgeleri yakalayıp yiyebileceklerini söyledi. Ömer b. Hattab'a gelince bu
durumu da arzettiler. Hz. Ömer:
«— Neye dayanarak
bu fetvayı verdin?» diye sordu. Ka'b da: # «—Deniz avına!» diye cevap verdi.
Hz. Ömer:
«— Ne
biliyorsun?» dedi. Ka'b:
«— Ey mü'minlerin
emîri! Kuvvet ve iradesiyle yaşadığım Allah'a yemin ederim ki senede birkaç defa
kıyıya vuran balıklardan onların farkı yoktur.» dedi.
قَالَ
يَحْيَى :
وَسُئِلَ
مَالِكٌ
عَمَّا يُوجَدُ
مِنْ لُحُومِ
الصَّيْدِ
عَلَى الطَّرِيقِ، هَلْ
يَبْتَاعُهُ
الْمُحْرِمُ
؟ فَقَالَ :
أَمَّا مَا
كَانَ مِنْ
ذَلِكَ يُعْتَرَضُ
بِهِ
الْحَاجُّ،
وَمِنْ
أَجْلِهِمْ
صِيدَ،
فَإِنِّي
أَكْرَهُهُ
وَأَنْهَى عَنْهُ،
فَأَمَّا
أَنْ يَكُونَ
عِنْدَ رَجُلٍ
لَمْ يُرِدْ
بِهِ
الْمُحْرِمِينَ،
فَوَجَدَهُ
مُحْرِمٌ
فَابْتَاعَهُ،
فَلاَ بَأْسَ
بِهِ(
İmam Malik'e: «—
Yolda rastlanan av etini ihramlı kimse satın alabilir mi?» diye soruldu. Şu
cevabı verdi:
«— Şayet hacı
adayı için avlanmış da ona ikram ediliyorsa bence satın alamaz. Şayet ihramsız
kimse kendisi için avlamış da ihramlı da tesadüfen buna rastlamışsa satın
alabilir, bir mahzur yoktur.»
قَالَ
مَالِكٌ
فِيمَنْ
أَحْرَمَ
وَعِنْدَهُ
صَيْدٌ قَدْ
صَادَهُ أَوِ
ابْتَاعَهُ :
فَلَيْسَ
عَلَيْهِ
أَنْ
يُرْسِلَهُ،
وَلاَ بَأْسَ
أَنْ
يَجْعَلَهُ
عِنْدَ
أَهْلِهِ.
İmam Malik'ten: «Bir
kimse daha önceden avladığı veya satın aldığı av eti ile ihrama girerse, bu eti
ailesine göndermesi gerekmez, ama göndermesinde de bir mahzur yoktur.»
قَالَ
مَالِكٌ فِي
صَيْدِ
الْحِيتَانِ
فِي الْبَحْرِ
وَالأَنْهَارِ
وَالْبِرَكِ،
وَمَا
أَشْبَهَ
ذَلِكَ :
إِنَّهُ
حَلاَلٌ لِلْمُحْرِمِ
أَنْ
يَصْطَادَهُ.
İmam Malik'ten: «—Denizde,
nehir, göl ve benzeri yerlerde avlanan balıklar ihramlıya helaldir, onları
avlayabilir.»