23 - باب
فِي
التَّيَمُّمِ
23.
TEYEMMÜM
حَدَّثَنِي
يَحْيَى،
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ
الْقَاسِمِ،
عَنْ أَبِيهِ،
عَنْ
عَائِشَةَ
أُمِّ
الْمُؤْمِنِينَ،
أَنَّهَا
قَالَتْ :
خَرَجْنَا مَعَ
رَسُولِ
اللَّهِ r فِي
بَعْضِ
أَسْفَارِهِ،
حَتَّى إِذَا
كُنَّا
بِالْبَيْدَاءِ،
أَوْ بِذَاتِ
الْجَيْشِ،
انْقَطَعَ
عِقْدٌ لِي،
فَأَقَامَ
رَسُولُ
اللَّهِ r عَلَى
الْتِمَاسِهِ،
وَأَقَامَ
النَّاسُ مَعَهُ،
وَلَيْسُوا
عَلَى مَاءٍ،
وَلَيْسَ
مَعَهُمْ
مَاءٌ، فَأَتَى
النَّاسُ
إِلَى أبِي
بَكْرٍ
الصِّدِّيقِ،
فَقَالُوا :
أَلاَ تَرَى
مَا صَنَعَتْ
عَائِشَةُ،
أَقَامَتْ
بِرَسُولِ
اللَّهِ r
وَبِالنَّاسِ،
وَلَيْسُوا
عَلَى مَاءٍ،
وَلَيْسَ
مَعَهُمْ
مَاءٌ.
قَالَتْ
عَائِشَةُ :
فَجَاءَ
أَبُو بَكْرٍ
وَرَسُولُ
اللَّهِ r وَاضِعٌ
رَأْسَهُ
عَلَى
فَخِذِي قَدْ
نَامَ،
فَقَالَ :
حَبَسْتِ
رَسُولَ
اللَّهِ r
وَالنَّاسَ،
وَلَيْسُوا
عَلَى مَاءٍ،
وَلَيْسَ
مَعَهُمْ
مَاءٌ،
قَالَتْ
عَائِشَةُ : فَعَاتَبَنِي
أَبُو
بَكْرٍ،
فَقَالَ مَا شَاءَ
اللَّهُ أَنْ
يَقُولَ،
وَجَعَلَ
يَطْعُنُ
بِيَدِهِ فِي
خَاصِرَتِي،
فَلاَ
يَمْنَعُنِي
مِنَ
التَّحَرُّكِ
إِلاَّ
مَكَانُ
رَأْسِ
رَسُولِ
اللَّهِ r عَلَى
فَخِذِي،
فَنَامَ
رَسُولُ
اللَّهِ r حَتَّى
أَصْبَحَ
عَلَى غَيْرِ
مَاءٍ، فَأَنْزَلَ
اللَّهُ
تَبَارَكَ
وَتَعَالَى
آيَةَ
التَّيَمُّمِ،
فَتَيَمَّمُوا.
فَقَالَ أُسَيْدُ
بْنُ حُضَيْرٍ
: مَا هِيَ
بِأَوَّلِ
بَرَكَتِكُمْ
يَا آلَ أبِي
بَكْرٍ.
قَالَتْ :
فَبَعَثْنَا
الْبَعِيرَ
الَّذِي
كُنْتُ
عَلَيْهِ
فَوَجَدْنَا
الْعِقْدَ
تَحْتَهُ
Mu'minlerin anası
Hz. Aişe anlatıyor: Resulullah
Sallallahu Aleyhi ve Sellem ile beraber bir sefere çıkmıştık. Beyda'ya
yahut Zatul-Ceyş'e varınca kolyem koptu, düştü. Resulullah kolyemi aramak için
orada konakladı, ashab da onunla konakladı. Orada su yoktu. Yanlarında da su
yoktu. Ashap, Ebu Bekir es-Sıddık'a gelerek:
«— Aişe'nin
yaptığını görüyor musun? Susuz yerde Resulullah'ı ve ashabı durdurdu,
yanlarında su da yok,» dediler.
Aişe der ki:
Resulullah başını dizime koymuş uyumuştu, o sırada Ebu Bekir (r.a.) gelerek:
«— Resulullah'ı
ve ashabı susuz yerde durdurdun. Yanlarında su da yok,» diye darıldı ve bana
çıkıştı, eliyle böğrüme vurmaya başladı. Resulullah'ın başı dizimde olduğu için
kımıldayamadım. Susuz yerde Resulullah sabaha kadar uyudu. Bu sırada Allahu
Teala teyemmüm ayetini indirdi, bunun üzerine Useyd îbn Hudayr:
«—Bu ilk
bereketiniz değil, ey Ebu Bekir ailesi.» dedi.
Bindiğim deveyi
kaldırdığımda kolyeyi altında bulduk.
Diğer tahric:
Buharî, Teyemmüm; Müslim, Hayz; Şeybanî, 72]
وَسُئِلَ
مَالِكٌ عَنْ
رَجُلٍ
تَيَمَّمَ لِصَلاَةٍ
حَضَرَتْ،
ثُمَّ
حَضَرَتْ
صَلاَةٌ
أُخْرَى،
أَيَتَيَمَّمُ
لَهَا، أَمْ
يَكْفِيهِ
تَيَمُّمُهُ
ذَلِكَ ؟ فَقَالَ
: بَلْ
يَتَيَمَّمُ
لِكُلِّ
صَلاَةٍ، لأَنَّ
عَلَيْهِ
أَنْ
يَبْتَغِيَ
الْمَاءَ
لِكُلِّ
صَلاَةٍ،
فَمَنِ
ابْتَغَى
الْمَاءَ
فَلَمْ
يَجِدْهُ،
فَإِنَّهُ
يَتَيَمَّمُ.
İmam Malik'e:
«Teyemmüm edip namazını kılan bir adam diğer namaz vakti geldiğinde tekrar
teyemmüm eder mi?» diye sorduklarında: «Her namaz için teyemmüm eder, çünkü her
namaz için su araması gerekir, su arar da bulamazsa teyemmüm eder» diye cevap
verdi.
وَسُئِلَ
مَالِكٌ عَنْ
رَجُلٍ
تَيَمَّمَ، أَيَؤُمُّ
أَصْحَابَهُ
وَهُمْ عَلَى
وُضُوءٍ ؟
قَالَ : يَؤُمُّهُمْ
غَيْرُهُ
أَحَبُّ
إِلَيَّ، وَلَوْ
أَمَّهُمْ
هُوَ لَمْ
أَرَ
بِذَلِكَ بَأْساً.
Yine îmam
Malik'e: «Teyemmüm eden bir adam'ın abdestli olan arkadaşlarına imamlık etmesi
caiz olur mu?» diye sorduklarında:
«— îmamlık
yapabilir, ancak başkasının yapması daha evladır. Onun da imamlık yapmasında
bir beis görmüyorum.» dedi.
قَالَ
يَحْيَى :
قَالَ
مَالِكٌ فِي
رَجُلٍ تَيَمَّمَ
حِينَ لَمْ
يَجِدْ
مَاءً،
فَقَامَ وَكَبَّرَ
وَدَخَلَ فِي
الصَّلاَةِ،
فَطَلَعَ
عَلَيْهِ
إِنْسَانٌ
مَعَهُ مَاءٌ.
قَالَ : لاَ
يَقْطَعُ
صَلاَتَهُ
بَلْ
يُتِمُّهَا
بِالتَّيَمُّمِ،
وَلْيَتَوَضَّأْ
لِمَا
يُسْتَقْبَلُ
مِنَ
الصَّلَوَاتِ.
Yahya der ki:
«Suyu bulamayıp teyemmüm eden bir adam tekbir alıp namaza dursa, o sırada
yanında su olan bir adam gözükse ne yapar?» diye îmam Malik'e sorduklarında:
«Namazını bozmaz.
Aynı teyemmümle (durduğu) namazını tamamlar, ondan sonraki namazları için
abdest alır,» dedi.
قَالَ
يَحْيَى :
قَالَ
مَالِكٌ :
مَنْ قَامَ إِلَى
الصَّلاَةِ
فَلَمْ
يَجِدْ
مَاءً، فَعَمِلَ
بِمَا
أَمَرَهُ
اللَّهُ بِهِ
مِنَ التَّيَمُّمِ،
فَقَدْ
أَطَاعَ
اللَّهَ،
وَلَيْسَ
الَّذِي
وَجَدَ
الْمَاءَ
بِأَطْهَرَ
مِنْهُ،
وَلاَ
أَتَمَّ
صَلاَةً،
لأَنَّهُمَا أُمِرَا
جَمِيعاً،
فَكُلٌّ
عَمِلَ بِمَا
أَمَرَهُ
اللَّهُ
بِهِ،
وَإِنَّمَا
الْعَمَلُ
بِمَا أَمَرَ اللَّهُ
بِهِ مِنَ
الْوُضُوءِ
لِمَنْ وَجَدَ
الْمَاءَ,
وَالتَّيَمُّمِ
لِمَنْ لَمْ يَجِدِ
الْمَاءَ
قَبْلَ أَنْ
يَدْخُلَ فِي
الصَّلاَةِ.
İmam Malik der
ki: Namaza kalkan abdest almak için su bulamaz da teyemmüm ederse Allah'a itaat
etmiş olur. Su ile abdest alan ondan daha temiz sayılmaz., namazı da onunkinde
daha tam değildir. Çünkü abdest de teyemmüm de emrolunmuştur. Her ikisi de
Allah'ın emrini yapmışlardır. Su bulup abdest alan da namaza girmeden önce su
bulamayıp teyemmüm eden de Allah'ın emrine göre amel etmişlerdir.
وَقَالَ
مَالِكٌ فِي
الرَّجُلِ
الْجُنُبِ : إِنَّهُ
يَتَيَمَّمُ
وَيَقْرَأُ
حِزْبَهُ
مِنَ
الْقُرْآنِ،
وَيَتَنَفَّلُ
مَا لَمْ
يَجِدْ
مَاءً،
وَإِنَّمَا
ذَلِكَ فِي
الْمَكَانِ
الَّذِي
يَجُوزُ لَهُ
أَنْ يُصَلِّيَ
فِيهِ بِالتَّيَمُّمِ.
îmam Malik der
ki: Teyemmüm ile namaz kılmak caiz olan bir yerde su bulamayan cünüp kimse
teyemmüm eder, Kur'an'dan hizbini okur ve nafile namazlarını kılar.