DEVAM: 12. Yarasından
Veya Burnundan Akan Kanı Durmayan Kimsenin Yapacağı İş
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ يَحْيَى بْنِ
سَعِيدٍ، أَنَّ
سَعِيدَ بْنَ
الْمُسَيَّبِ
قَالَ : مَا تَرَوْنَ
فِيمَنْ
غَلَبَهُ
الدَّمُ مِنْ
رُعَافٍ
فَلَمْ
يَنْقَطِعْ
عَنْهُ ؟
قَالَ مَالِكٌ
: قَالَ
يَحْيَى :
بْنُ
سَعِيدٍ،
ثُمَّ قَالَ
سَعِيدُ بْنُ
الْمُسَيَّبِ
: أَرَى أَنْ
يُومِئَ
بِرَأْسِهِ
إِيمَاءً.
قَالَ
يَحْيَى :
قَالَ
مَالِكٌ :
وَذَلِكَ
أَحَبُّ مَا
سَمِعْتُ
إِلَيَّ فِي
ذَلِكَ.
Yahya b. Saîd der
ki: Saîd b. el-Müseyyeb'e
«Burnu kanayıp da
kan kesilmeyen kimse hakkında görüşün nedir?» denildiğinde Saîd, başı ile ima
ederek (çok hafif öne eğilerek)
«Namazını
kılmasını uygun görüyorum» dedi.
İmam Malik: «Bu
hususta işittiğim görüşlerin en güzeli budur,» dedi.