DEVAM: 123-124.
Kölelerin Hakları
حَدَّثَنَا
أَحْمَدُ
بْنُ سَعِيدٍ
الْهَمْدَانِيُّ
وَأَحْمَدُ
بْنُ عَمْرِو
بْنِ السَّرْحِ
وَهَذَا
حَدِيثُ
الْهَمْدَانِيِّ
وَهُوَ
أَتَمُّ
قَالَا
حَدَّثَنَا
ابْنُ وَهْبٍ
قَالَ
أَخْبَرَنِي
أَبُو
هَانِئٍ
الْخَوْلَانِيُّ
عَنْ
الْعَبَّاسِ
بْنِ
جُلَيْدٍ
الْحَجْرِيِّ
قَالَ
سَمِعْتُ
عَبْدَ
اللَّهِ بْنَ
عُمَرَ
يَقُولُ
جَاءَ رَجُلٌ
إِلَى النَّبِيِّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَقَالَ يَا
رَسُولَ
اللَّهِ كَمْ
نَعْفُو عَنْ
الْخَادِمِ
فَصَمَتَ
ثُمَّ
أَعَادَ
عَلَيْهِ
الْكَلَامَ
فَصَمَتَ
فَلَمَّا
كَانَ فِي
الثَّالِثَةِ
قَالَ
اعْفُوا
عَنْهُ فِي
كُلِّ يَوْمٍ
سَبْعِينَ
مَرَّةً
el-Abbas b. Cüleyd
el-Hacrî'den demiştir ici: Ben Abdullah b. Ömer'i şöyle derken işittim:
"Bir adam Nebi (s.a.v.)'e gelerek: Ey Allah'ın Resulü hizmetçiyi kaç defa
affedelim? dedi.
(Hz. Nebi) sükût etti.
Sonra (adam) bu soruyu Hz. Nebi'e tekrar sordu. (Hz. Nebi yine) sükût etti. Bu
sözü üçüncü kez tekrarlayınca: "Onu günde yetmiş defa affediniz"
buyurdu.
İzah:
Tirmizi, bîrr
Hz. Nebi aslında
hizmetçinin suçunu bağişlamak mendup olmakla beraber bu bağışlamanın kaç defa
olacağına dair bir sınır tayin etmeye lüzum olmadığı cihetle bu soruyu
beğenmediği için sözü geçen birinci ve ikinci soruları sükûtla karşılamış
olabileceği gibi, bu mevzuda bir vahyin gelmesini beklediği için de susmuş
olabilir.
Yetmiş rakamı, burada
tayin ve tahdid için değil, çpklıık içindir. Çünkü bir hizmetçinin veya
kölenin hergün yetmiş defa suç işlemesi düşünülemeyeceğine göre buradaki
yetmiş kelimesinden maksat çokluktan başka birşey olamaz. Bir başka ifadeyle
bu hadis-i şerifte "Hizmetçilerinizi çok affediniz!" denilmek
istenmektedir.