بَاب
فِي
الْمَشُورَةِ
113-114. İstişare
Etmek
حَدَّثَنَا
ابْنُ
الْمُثَنَّى
حَدَّثَنَا
يَحْيَى بْنُ
أَبِي
بُكَيْرٍ
حَدَّثَنَا شَيْبَانُ
عَنْ عَبْدِ
الْمَلِكِ
بْنِ عُمَيْرٍ
عَنْ أَبِي
سَلَمَةَ
عَنْ أَبِي
هُرَيْرَةَ
قَالَ قَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
الْمُسْتَشَارُ
مُؤْتَمَنٌ
Ebu Hureyre'den (rivayet
edildiğine göre) Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur:
"Kendisiyle istişare edilen (yani bir mesele hakkında fikrini almak üzere
kendisine başvurulan) kimse güvenilen birisi (olmalı)dır."
İzah:
Tirmizî, zühd, edeb;
İbn Mâce. edeb; Darimî, siyer; Ahmed b. Hanbel, V, 274.
Tîbî'nin açıklamasına
göre bu hadis-i şerifte şunlara dikkat çekilmektedir. "Kendisiyle istişare
edilen kimse’nin emin olması ve fikrine müracaat eden kimseye bildiğini
dosdoğru söylemesi, onu aldatmaması ve istişare esnasında istişare eden kimsenin
dünyevî ve uhrevî meselelerde kendisine başvuran kimseye en doğru yolu
göstermesi üzerine düşen bir görevdir. Bu esnada kendisine müracaat eden
kişiye ait öğrenmiş olduğu sırlar kendisine verilen bir emanettir. Bunları
ifşa ederek ihanette bulunmamalıdır.