DEVAM: 61. (Çirkin)
İsimleri (Güzel İsimlerle) Değiştirmek
حَدَّثَنَا
مُوسَى بْنُ
إِسْمَعِيلَ
حَدَّثَنَا
حَمَّادُ
بْنُ
سَلَمَةَ
عَنْ ثَابِتٍ
عَنْ أَنَسٍ
قَالَ
ذَهَبْتُ
بِعَبْدِ اللَّهِ
بْنِ أَبِي
طَلْحَةَ
إِلَى
النَّبِيِّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
حِينَ وُلِدَ
وَالنَّبِيُّ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فِي
عَبَاءَةٍ
يَهْنَأُ بَعِيرًا
لَهُ قَالَ
هَلْ مَعَكَ
تَمْرٌ قُلْتُ
نَعَمْ قَالَ
فَنَاوَلْتُهُ
تَمَرَاتٍ
فَأَلْقَاهُنَّ
فِي فِيهِ
فَلَاكَهُنَّ
ثُمَّ فَغَرَ
فَاهُ
فَأَوْجَرَهُنَّ
إِيَّاهُ
فَجَعَلَ الصَّبِيُّ
يَتَلَمَّظُ
فَقَالَ
النَّبِيُّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
حُبُّ
الْأَنْصَارِ
التَّمْرَ
وَسَمَّاهُ
عَبْدَ
اللَّهِ
Hz. Enes'den demiştir
ki: Abdullah İbn Ebî Talha, dünyaya geldiği zaman, Nebi (s.a.v.)'e götürdüm.
Nebi (s.a.v.) bir "aba içerisinde devesini katranlıyordu. (Bana): Yanında
kuru hurma var mı? diye sordu.
Evet, dedim. Kendisine
bir miktar (kuru) hurma verdim. Onları ağzına atarak çiğnedi. Sonra çocuğun
ağzını açtı ve hurmayı ağzının ortasına yerleştirdi. Çocuk, (hoşlandığından
dilini dolandırmaya başladı. Bunun üzerine Nebi (s.a.v.): "Ensarın hurmayı
(ne de çok) sevdiğine bakın!" buyurdu ve adını Abdullah koydu.
İzah:
Müslim, adab
"Ensarın hurmayı
ne kadar sevdiğine bakın!" cümlesinde geçen "hubb" kelimesini
hâ'nın zammıyla okumak caiz olduğu gibi kesriyle okumak da caizdir. Kesre ile
okunduğu takdirde mahbûb manasına gelir ve kelimenin sonu merfu okunarak bir
mübteda haber cümlesi meydana gelir ki, "ensarın sevgilisi hurmadır"
demek olur. Bu kelime hâ'nın zammı ile "hubb" şeklinde okunursa,
masdardır. Bu takdirde sonunu mansub ve merfu okumak caizdir. Mensub kıraati
daha meşhurdur. Mansup okunduğu takdirde cümle "ensarın sevdiği kuru
hurmaya bakın" diye takdir olunur ki, bizim verdiğimiz mana buna göredir.
Temr kelimesi de mansup okunur. Hubb kelimesini merfu okuyan onu mübteda yapmış
olur. Haberi mahfuztur. "Lazımdır yahut âdettir" gibi bir haber
takdir olunur.