بَاب
فِي
النَّهْيِ
عَنْ
الْبَغْيِ
43. Azgınlık (Haddini
Aşmak) Yasaklanmıştır
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ
الصَّبَّاحِ
بْنِ
سُفْيَانَ
أَخْبَرَنَا
عَلِيُّ بْنُ
ثَابِتٍ عَنْ
عِكْرِمَةَ
بْنِ
عَمَّارٍ قَالَ
حَدَّثَنِي
ضَمْضَمُ
بْنُ جَوْسٍ
قَالَ قَالَ
أَبُو
هُرَيْرَةَ
سَمِعْتُ
رَسُولَ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
يَقُولُ
كَانَ
رَجُلَانِ
فِي بَنِي
إِسْرَائِيلَ
مُتَوَاخِيَيْنِ
فَكَانَ
أَحَدُهُمَا
يُذْنِبُ
وَالْآخَرُ
مُجْتَهِدٌ
فِي
الْعِبَادَةِ
فَكَانَ لَا
يَزَالُ
الْمُجْتَهِدُ
يَرَى
الْآخَرَ
عَلَى
الذَّنْبِ
فَيَقُولُ
أَقْصِرْ
فَوَجَدَهُ
يَوْمًا
عَلَى ذَنْبٍ
فَقَالَ لَهُ
أَقْصِرْ
فَقَالَ
خَلِّنِي
وَرَبِّي
أَبُعِثْتَ
عَلَيَّ
رَقِيبًا فَقَالَ
وَاللَّهِ
لَا يَغْفِرُ
اللَّهُ لَكَ
أَوْ لَا
يُدْخِلُكَ
اللَّهُ
الْجَنَّةَ
فَقَبَضَ
أَرْوَاحَهُمَا
فَاجْتَمَعَا
عِنْدَ رَبِّ
الْعَالَمِينَ
فَقَالَ
لِهَذَا
الْمُجْتَهِدِ
أَكُنْتَ بِي
عَالِمًا
أَوْ كُنْتَ
عَلَى مَا فِي
يَدِي
قَادِرًا
وَقَالَ
لِلْمُذْنِبِ
اذْهَبْ
فَادْخُلْ
الْجَنَّةَ
بِرَحْمَتِي
وَقَالَ
لِلْآخَرِ
اذْهَبُوا
بِهِ إِلَى
النَّارِ قَالَ
أَبُو
هُرَيْرَةَ
وَالَّذِي
نَفْسِي بِيَدِهِ
لَتَكَلَّمَ
بِكَلِمَةٍ
أَوْبَقَتْ
دُنْيَاهُ
وَآخِرَتَهُ
Hz. Ebu Hureyre'den
(rivayet edildiğine göre) Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: "İsrail
oğullarının içinde biri hayra diğeri de şerre yönelmiş iki kişi vardı. Birisi
günah işlemekle, diğeri de ibadetle meşguldü. İbadetle meşgul olan devamlı
olarak diğerini günah işlerken görür ve (her defasında da ona):
"Vazgeç" derdi. (Yine) birgün (onu böyle) günah üzerinde bulup ona
"vazgeç" dedi o da:
Benim karşımdan çekil,
benim Rabbim seni benim üzerime bir gözetleyici olarak mı gönderdi? diye cevap
verdi. Bunun üzerine (beriki):
Allah'a yemin olsun ki
(böyle devam edersen) Allah seni affetmez yahutta seni cennete sokmaz, dedi.
Bir süre sonra ikisi de vefat ettiler ve alemlerin rabbi huzurunda bir araya
geldiler. (Yüce Allah) şu ibadete düşkün olana:
Sen beni (im kullarıma
nasıl muamele yapacağımı kesinlikle) biliyor muydun, yahut benim elimde olan
(tasarruf imkanın)a sahip miydin, (de kulum hakkında benim adıma böyle kesin
bir hüküm verebildin) dedi.
Günahkâr olana: Git
rahmetimle cennet(im)e gir, buyurdu. Diğeri için de: "Bunu cehenneme
götürün" emrini verdi.
Hz. Ebu Hureyre dedi ki:
"Varlığım elinde olan zat’a yemin olsun ki (sözü geçen âbid adam diğeri için
böyle kesin bir hüküm vermekle) öyle bir söz söylemiş oldu ki, (bu kelime)
(kendi) dünyasını da âhiretini de helak etti."
AÇIKLAMA:
"Hüküm
Allah'ındır.[En'am 57, 62, Yusuf 67] "Kendine şirk koşulmsım
affetmez"[Nisa 48, 116] "Şirkin dışındaki günahları dilediği kimseye
mağfiret buyurur"[Nisa 116] "Dilediğini de azab eder."[Bakara
284] Herşey onun elindedir, onun üstünde hiçbir güç yoktur. Öyleyse Rasulullah
(s.a.v.)'ın dışında onun adına hiç kimsenin hiçbir kimse hakkında hüküm verme
hakkı olmadığı gibi, cennete ya da cehenneme gönderme yetkisi de yoktur. Bir
kimsede böyle bir yetki görmek ise onu Allah'a ortak koşamk anlamına gelir, Ş
İ R K T İ R.
Nitekim şu âyet-i
kerimede ifade edilmek istenen de budur. "Onlar, âlimlerini ve rahiblerini
Allah'dan başka rabbler edindiler."[Tevbe 31]
Ancak Allah'ın Kur'an-ı
Keriminde ve Rasulullah'ın hadis-i şeriflerinde açıklamış oldukları hükümleri
halka açıklamak böyle değildir. Bu sadece Allah'ın ve Rasûlünün emirlerini yine
Allah'ın ve Rasûlunün bu mevzudaki emirlerine uyarak halka nakletmekten
ibarettir. Böylelikle bir kimsenin Allah adına kendi kafasından hüküm vermesi
onu dünya ve âhirette rezil eder.