DEVAM: 18. Konuşurken
Takib Edilmesi Uygun Yol
حَدَّثَنَا
عُثْمَانُ
وَأَبُو
بَكْرٍ ابْنَا
أَبِي
شَيْبَةَ
قَالَا
حَدَّثَنَا
وَكِيعٌ عَنْ
سُفْيَانَ
عَنْ
أُسَامَةَ
عَنْ الزُّهْرِيِّ
عَنْ
عُرْوَةَ
عَنْ
عَائِشَةَ
رَحِمَهَا
اللَّهُ
قَالَتْ
كَانَ
كَلَامُ
رَسُولِ اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ كَلَامًا
فَصْلًا
يَفْهَمُهُ
كُلُّ مَنْ سَمِعَهُ
Âişe (r.anha)'dan
demiştir ki: "Rasûlullah (s.a.v.) (gayet) açık ve tane tane konuşurdu.
Kendisini her dinleyen konuşmasını (rahatlıkla) anlayabilirdi."
İzah:
Bilindiği gibi iyi bir
hatîpden beklenen anlatacağı konuyu rahat, mu'tedil, bir konuşma şekliyle
anlat-masıdir. Konuşurken, takib edilemeyecek derecede hızlı ve acele konuşan
hatipler, dinleyenlerine fazla bir şey veremezler. Sözlerin doğru ve haklı,
kendilerinin samimi ve bilgili olması neticeyi fazla değiştirmez. Dinleyici
için acele yapılan bir konuşmada fikirler arasındaki bağ kopar.
Her hususta olduğu gibi
konuşma mevzuunda da en güzel örnek Resül-i zişan efendimizdir. Bu bakımdan
tebliğ ve irşad görevini yüklenen kişilerin başarılan da Hz. Nebi'in bu mevzuda
takib ettiği konuşma üslubunu örnek almalarına bağlıdır.