بَاب
الْهَدْيِ
فِي
الْكَلَامِ
18. Konuşurken Takib
Edilmesi Uygun Yol
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
الْعَزِيزِ
بْنُ يَحْيَى
الْحَرَّانِيُّ
قَالَ
حَدَّثَنِي
مُحَمَّدٌ
يَعْنِي
ابْنَ
سَلَمَةَ
عَنْ مُحَمَّدِ
بْنِ
إِسْحَقَ
عَنْ
يَعْقُوبَ
بْنِ
عُتْبَةَ
عَنْ عُمَرَ
بْنِ عَبْدِ
الْعَزِيزِ
عَنْ يُوسُفَ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
سَلَامٍ عَنْ
أَبِيهِ
قَالَ كَانَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
إِذَا جَلَسَ
يَتَحَدَّثُ
يُكْثِرُ أَنْ
يَرْفَعَ
طَرْفَهُ
إِلَى
السَّمَاءِ
(Yusuf İbn Abdullah İbn
Selâm'ın) babasından (şöyle) dedi(ği rivayet edilmiştir): Rasûlullah (s.a.v.)
(sahabileriyle) sohbete oturduğu zaman gözünü sık sık semaya (doğru) kaldırıp
baka)rmış.
İzah:
Bezlü'l Mechud
yazarının açıklamasına göre Hz.Nebiin sahâbileri ile sohbet ederken gözlen ile
devamlı semayı yoklayıp durmasının sebebi her ân yeni bir vahyin gelmesini
beklemekte olmasındandır. Çünkü onun esas görevi Nebilik olduğundan gerek diğer
işleri gerekse halk ile sohbetleri ona asla esas görevini unutturmaz, her an
için esas görevi olan Nebilik vazifesini en mükemmel şekilde yerine getirmenin
heyecan ve titizliği içerisinde bulunurdu.
Bir mü'mine yakışan da
her an mü'min olmanın şuurunu taşımak, her yerde ve her işinde Allah'a olan
kulluk borcunu yerine getirmek olmalı. Dostlarıyla sohbeti ve diğer işleri ona
kulluk görevini unutturmamalı. Bu şuur onda tabiat hâline gelmelidir.