DEVAM: 3. İmam
(İdareci) Kanı Affetmeyi Tavsiye Eder
حَدَّثَنَا
مُوسَى بْنُ
إِسْمَعِيلَ
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
بَكْرِ بْنِ
عَبْدِ
اللَّهِ
الْمُزَنِيُّ
عَنْ عَطَاءِ
بْنِ أَبِي
مَيْمُونَةَ
عَنْ أَنَسِ
بْنِ مَالِكٍ
قَالَ مَا
رَأَيْتُ
النَّبِيَّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
رُفِعَ
إِلَيْهِ شَيْءٌ
فِيهِ
قِصَاصٌ
إِلَّا
أَمَرَ فِيهِ
بِالْعَفْوِ
Enes b. Mâlik (r.a) den;
şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.v.)'e kısası gerektiren bir suç (lu)
getirildiğinde, onun ancak affı emr (tavsiye) ettiğini gördüm.
İzah:
Nesâi, Kasâme. İbn
Mace, diyât
Hz. Enes'in bu
hadisinden, Rasûîullah (s.a.v) in, huzuruna getirilen kısaslık bir dâvada
hüküm vermeden Önce, cinayete mâruz
kalan yaralıya veya mağdur ölmüşse onun vârislerine mütecavizi affetmeleri için
tavsiye ve teşvikte bulunduğu anlaşılmaktadır. Metindeki, Rasûlullaha nisbet
edilen emir, tavsiyedir. Çünkü eğer maksat direkt emir olsa idi, cinayete
mâruz kalan kişi veya varisler için kısası affetmeleri seçeneksiz şart olur ve
buda âyete muhalif düşerdi. Bu noktay-ı nazarlardan anlıyoruz ki, buradaki
emirden murat teşviktir.