DEVAM: 7. Kaplar
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ
بَشَّارٍ
حَدَّثَنَا
أَبُو
أَحْمَدَ
حَدَّثَنَا
سُفْيَانُ
عَنْ عَلِيِّ
بْنِ
بَذِيمَةَ
حَدَّثَنِي
قَيْسُ بْنُ
حَبْتَرٍ
النَّهْشَلِيُّ
عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ
أَنَّ وَفْدَ
عَبْدِ
الْقَيْسِ
قَالُوا يَا
رَسُولَ
اللَّهِ
فِيمَ
نَشْرَبُ قَالَ
لَا
تَشْرَبُوا
فِي
الدُّبَّاءِ
وَلَا فِي
الْمُزَفَّتِ
وَلَا فِي
النَّقِيرِ وَانْتَبِذُوا
فِي
الْأَسْقِيَةِ
قَالُوا يَا
رَسُولَ
اللَّهِ
فَإِنْ
اشْتَدَّ فِي
الْأَسْقِيَةِ
قَالَ
فَصُبُّوا
عَلَيْهِ
الْمَاءَ
قَالُوا يَا
رَسُولَ
اللَّهِ
فَقَالَ
لَهُمْ فِي الثَّالِثَةِ
أَوْ
الرَّابِعَةِ
أَهْرِيقُوهُ
ثُمَّ قَالَ
إِنَّ
اللَّهَ
حَرَّمَ عَلَيَّ
أَوْ حُرِّمَ
الْخَمْرُ
وَالْمَيْسِرُ
وَالْكُوبَةُ
قَالَ
وَكُلُّ
مُسْكِرٍ حَرَامٌ
قَالَ سُفْيَانُ
فَسَأَلْتُ
عَلِيَّ بْنَ
بَذِيمَةَ
عَنْ
الْكُوبَةِ
قَالَ
الطَّبْلُ
İbn Abbas (r.a)'dan
rivayet olunduğuna göre; Abdülkays heyeti (Hz. Nebi'in huzuruna gelip): Ey
Allah'ın Rasûlü; biz (elimizde bulunan şıraları) hangi kaplarda içelim? diye
sormuşlar. (Hz. Nebi): "(Sakın onları) kabaktan yapılmış kaplarla ziftli
kaplarda ve hurma kütüğünden yapılmış kaplarda içmeyiniz. Şıralarınızı (ince
deriden yapılmış) su tulumlarında yapınız" buyurmuştur. (Onlar ikinci defa
olarak): Ey Allah'ın Rasûlü; eğer (şıralarımız) su tulumlarında kükreyecek
olursa (ne yapalım)? demişler. (Hz. Nebi): "(Şıranın) üzerine su
dökün" buyurmuş (Onlar): Ey Allah'ın Rasûlü, (şıranın kükremesi iyice
artacak olursa ne yapalım? diyerek soruyu (birkaç defa daha) tekrarlamışlar.
(Hz. Peygamber de) üçüncü ya da dördüncü de onlara: "(Öyleyse) onu
döküverin" cevabını vermiş, sonra: "Şüphesiz Allah bana (şarabı,
kumarı ve kûbeyi) haram kıldı" (buyurmuş); yahutta, "(Şüphesiz Allah)
şarabı, kumarı ve kûbeyi haram kıldı ve her sarhoşluk veren haramdır"
buyurmuştur.
Sufyân (es-Sevrî) dedi
ki: "Ben bu hadisin ravilerinden olan) Ali b. Bezîme'ye, kûbe'yi sordum
da; "Kûbe) davuldur" cevabını verdi."
İzah:
Kûbe: Davul, gitar,
tavla ve satranç gibi anlamlara gelir. 3685 numaralı hadisin şerhinde
açıkladığımız gibi, Hattâbî'ye göre bu kelimeyle burada telli çalgı aletlerinin
tümüyle, zarla oynanan tüm oyunlar kastedilmiş ve bunların haram oldukları
ifade edilmek istenmiştir. Metinden anlaşıldığına göre Hz. Nebi'in huzuruna
gelen Kays heyeti adına söz alan kişiler, Hz. Nebi'e önce üzümlerinin
şıralarını hangi kaplarda sıkıp, hangi kaplarda saklayacaklarını sormuşlar. Hz.
Nebi de onlara ince deriden yapılmış ağzından bağlamalı su tulumlarını tavsiye
etiş. Onlar; "Bu kaplar içerisinde sakladığımız şıra kükreyecek olursa o
zaman ne yapalım?" diyerek ikinci bir soru daha yöneltmişler. Hz. Peygamber
de: "Şıranın üzerine su dökerek onun şiddetini kırmalarını" tavsiye
etmiş. Bunun üzerine onlar: "Ya şiddetini çok artırmışsa o zaman ne
yapalım?" diyerek üçüncü bir soru daha yöneltmişler. Bu sefer Hz. Nebi
onlara; ya üzerine suyu daha da çok dökmelerini tavsiye etmiş ya da şırayı yere
dökmelerini emretmiş. Veyahutta onlar dördüncü defa olarak: "Şıra
şiddetini daha da artırırsa o zaman ne yapalım." diye bir soru daha
sormuşlar da Hz. Nebi dördüncüsünde: "O zaman onu döküverin" cevabını
vermiş. Hz. Nebi'in, metinde geçen kapları şıra kabı olarak kullanmayı
yasaklayıp onların yerine ince deriden yapılmış su tulumlarını tavsiye etmesinin
hikmetini 3593 numaralı hadisin şerhinde açıkladığımızdan burada tekrara lüzum
görmüyoruz.
Hanefî ulemasından Ebû
Cafer et-Tahavî'ye göre; mevzumuzu teşkil eden bu hadis-i şerif, şarabın
dışındaki sarhoşluk verici içkilerin sarhoş etmeyecek kadar az mikdarım
içmenin haram olmadığını söyleyen İmam Ebû Hanîfe ile Ebû Yusuf'un bu
görüşlerini doğrulamaktadır. Şöyle ki:
1- Şıra kükreyip
şiddetlenerek bir miktar içilince sarhoşluk verecek hale gelmesine rağmen Hz. Nebi'in,
onun şiddetinin su ile kırılarak sarhoşluk vermeyecek hale getirilerek
içilebileceğini ifade buyurması, Hanefi imamlarının bu görüşünü te'yid
etmektedir.
2- Hz. Nebi'in
sarhoşluk verecek hale gelen şıranın üzerine su dökülerek şiddetinin kırılıp
içilebileceğini, fakat şiddetinin son dereceye ulaşması halinde dökülmesi
gerektiğini ifade buyurması, şarap ile şarabın dışındaki içkiler arasında bir
fark bulunduğu anlamına gelir ki, bu Hanefî imamlarının bu mevzudaki
görüşlerinin te'yidinden başka bir şey değildir.