بَاب
فِي طَلَبِ
الْقَضَاءِ
وَالتَّسَرُّعِ
إِلَيْهِ
3. Hakimliğe Talip Ve
Hırslı Olmak
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ
الْعَلَاءِ
وَمُحَمَّدُ
بْنُ
الْمُثَنَّى
قَالَا أَخْبَرَنَا
أَبُو
مُعَاوِيَةَ
عَنْ
الْأَعْمَشِ
عَنْ رَجَاءٍ
الْأَنْصَارِيِّ
عَنْ عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ بِشْرٍ
الْأَنْصَارِيِّ
الْأَزْرَقِ
قَالَ دَخَلَ
رَجُلَانِ مِنْ
أَبْوَابِ
كِنْدَةَ
وَأَبُو
مَسْعُودٍ الْأَنْصَارِيُّ
جَالِسٌ فِي
حَلْقَةٍ فَقَالَا
أَلَا رَجُلٌ
يُنَفِّذُ
بَيْنَنَا فَقَالَ
رَجُلٌ مِنْ
الْحَلْقَةِ
أَنَا فَأَخَذَ
أَبُو مَسْعُودٍ
كَفًّا مِنْ
حَصًى
فَرَمَاهُ
بِهِ وَقَالَ
مَهْ إِنَّهُ
كَانَ
يُكْرَهُ
التَّسَرُّعُ
إِلَى
الْحُكْمِ
Abdurrahman b. Bişr
el-Ensarî el-Ezrak'den rivayet olunmuştur, dedi ki: Ebû Mes'ud el-Ensarî (bir
gün insanlardan oluşan) bir halka içerisinde otururken, Kinde kapılarından iki
adam yanlarına girerek: (İçinizde) bizim aramızda hüküm verecek bir kimse yok
mudur? diye sormuşlar. Halka (da bulunanlar) dan birisi de: Ben (varım) demiş.
Bunun üzerine Ebû Mes'ud (yerden) bir çakıl taşı alarak o adama atmış ve: Vazgeç,
çünkü (Hz. Nebi zamanında) hâkimliğe heves etmek iyi karşılanmazdı, demiştir.
İzah:
Bu hadis-i şerif, Hz.
Nebi devrinde hâkimlik yapmaya istekli olmanın kerih görüldüğünü ifade
etmektedir. 3572 ve 3574 namaralı hadis-i şeriflerin şerhinde de açıkladığımız
gibi, Hz. Peygamber devrindeki bu hüküm herkese şamil olmayıp, hâkimlik
ehliyetine sahip olmayan kimselere aittir. Şüphesiz ki bu durum hâkimlik görevi
için gerekli olan ehliyete sahip olmayan kimselerin bu görevi üstlenmelerinin
doğru olmadığını gösterir.
Bezi yazarı, metinde
geçen Kinde kapılarından maksadın Küfe kapılan olduğunu söylemiştir.
Ebû Mes'ud'un uzun süre
Kûfe'de eğleştiğine bakılırsa, söz konusu hâdisenin Kûfe'de vuku bulmuş olması
ihtimalinin kuvvetli olduğu söylenebilir.