بَاب
فِي كَسْبِ
الْإِمَاءِ
39. Cariyelerin
Kazancı
حَدَّثَنَا
عُبَيْدُ
اللَّهِ بْنُ
مُعَاذٍ
حَدَّثَنَا
أَبِي
حَدَّثَنَا
شُعْبَةُ عَنْ
مُحَمَّدِ
بْنِ
جُحَادَةَ
قَالَ سَمِعْتُ
أَبَا
حَازِمٍ
سَمِعَ أَبَا
هُرَيْرَةَ
قَالَ نَهَى
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
عَنْ كَسْبِ
الْإِمَاءِ
Ebû Hâzim, Ebû Hureyre
(r.a)'in şöyle dediğini duymuştur: Rasûlullah (s.a.v.), cariyelerin kazancından
nehyetti.
İzah:
Buharî, icâre; Dârimî,
buyu'; Ahmed b. Hanbel, III, 287, 382.
Cariyelerin yasaklanan
kazancı fuhuş yoluyla elde ettikleri, kazançtır.
Hattâbî bu hadisin
şerhinde şöyle demektedir:
"Mekkeli ve
Medinelilerin, kendilerine her gün belirli bir ücreti getirmek zorunda olan
cariyeleri vardı. İnsanlara hizmet ederlerdi; ekmek yaparlar, su taşırlar ve
başka işler yaparlardı. Böylece efendilerine vermeleri gereken vergiyi
kazanırlardı. Cariyeler bu yerlere gidip, bu işlerle uğraşınca -belirli bir
ücret ödemek zorunda oldukları için- kendilerinin bir kötülük yapmamalarından
emin olunamazdı. Onun için Rasûlullah (s.a.v.) cariyelerin kazancından
kaçındırmıştır. Onların hangi yoldan kazanç sağladıkları bilinmediği takdirde,
kazançları öncelikle yasaktır."
Bu ifadelerden de
anlaşıldığı gibi, cariyelerin caiz olmayan kazançları, fuhuş yoluyla olanıdır,
meşru yollarla elde edileni değil.
Günümüzde kölelik ve
cariyelik müesseseleri ortadan kalktığı için konuyu uzatmaya gerek duymuyoruz.