DEVAM: 3. Vasiyette
(Haddi Aşarak Varislere) Zarar Vermenin Kötülüğü
حَدَّثَنَا
عَبْدَةُ
بْنُ عَبْدِ
اللَّهِ أَخْبَرَنَا
عَبْدُ
الْصَّمَدِ
حَدَّثَنَا
نَصْرُ بْنُ
عَلِيٍّ
الْحُدَّانِيُّ
حَدَّثَنَا
الْأَشْعَثُ
بْنُ جَابِرٍ
حَدَّثَنِي
شَهْرُ بْنُ
حَوْشَبٍ
أَنَّ أَبَا
هُرَيْرَةَ
حَدَّثَهُ
أَنَّ
رَسُولَ
اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
قَالَ إِنَّ
الرَّجُلَ
لَيَعْمَلُ
وَالْمَرْأَةُ
بِطَاعَةِ
اللَّهِ
سِتِّينَ
سَنَةً ثُمَّ
يَحْضُرُهُمَا
الْمَوْتُ
فَيُضَارَّانِ
فِي الْوَصِيَّةِ
فَتَجِبُ لَهُمَا
النَّارُ
قَالَ
وَقَرَأَ
عَلَيَّ أَبُو
هُرَيْرَةَ
مِنْ هَا
هُنَا مِنْ
بَعْدِ وَصِيَّةٍ
يُوصَى بِهَا
أَوْ دَيْنٍ
غَيْرَ
مُضَارٍّ
حَتَّى
بَلَغَ
ذَلِكَ
الْفَوْزُ
الْعَظِيمُ
قَالَ
أَبُو دَاوُد
هَذَا
يَعْنِي
الْأَشْعَثَ
بْنَ جَابِرٍ
جَدَّ نَصْرِ
بْنِ عَلِيٍّ
Ebû Hureyre Rasûlullah
(S.A.V.)'in: "Şübhesîz ki erkek ve kadın altmış sene Allah'a itaatle
çalışıp, çabalamalardan sonra, kendilerine ölüm (vakti) gelip çatar. Bunun
üzerine (mallarından bir çoğunu vasiyet ederler. Yapmış oldukları bu) vasiyette
(varislerine) zarar verirler de, ateşi hakketmiş olurlar" dediğini söyledi
ve "... bu hükümler, ölenin yapacağı vasiyyetten ya da borcundan
sonradır."[Nisa 11.] (mealindeki âyet) ten "işte büyük kurtuluş
budur"[Nisa 13.] (mealindeki âyet)e kadar okudu.
[Ebû Davud derki el-Esas
b. Cabir, Nasr b. Ali'nin dedesidir.]
İzah:
İbn el-Melik'e göre,
altmış yıl Allah'a itaat ettikten sonra yap-tıkları vasiyet yüzünden cehenneme
girmeye müstahak olan kadın ve erkeklerden maksat, vasiyyet hakkındaki dini
ölçüleri bir tarafa atarak vârislerin tümüne zarar vermek maksadıyla malının
üctebirinden fazlasını mirasçıların dışındaki kimselere vasiyyet eden kadın ve
erkeklerdir. Yahutta mirasçıların bir kısmını mirastan mahrum etmek maksadıyla
malının tümünü diğer mirasçılara hibe eden kadın ve erkeklerdir.
Bazılarına göre, burada
vasiyyetleri sebebiyle cehennemlik olan kadın ve erkeklerden maksat; liyakatli
olmayanlara mal verilmesini vasiyyet eden kadınlar ve erkekler olabileceği
gibi, haklı olarak yaptığı bir vasiyyetinden cayarak ikinci bir vasiyette
bulunan, ya da vasiyyetinin bir kısmını ibtal eden kadınlarla erkekler de
olabilir.
Kişinin cehenneme
girmeyi hakketmesi başkadır, cehenneme girmesi yine başkadır. Kişinin
cehennemlik olması onun mutlak cehenneme girmesini gerektirmez. Çünkü Allah'ın
affının imdada yetişip de cehenneme girmekten kurtulması
mümkündür.[el-Mubarekfûrî, Tuhfetü'l Ahvezî, VI, 304.]
Metinde geçen
"altmış sene" sözüyle gerçekten "altmış yıllık bir ömür,
kastedilmiş değil çokluk kastedilmiştir. Bu bakımdan söz konusu kelime burada
uzun yıllar anlamında kullanılmıştır.
Nitekim İbn Mâce'nin
Sünen'inde bu kelime yerine geçen yetmiş sene kaydı da yine uzun yıllar
anlamında kullanılmıştır.
Avnü'l Mâbûd yazarının ifade
ettiği gibi konumuzu alakadar eden bu hadis-i şerif, vasiyyet ederken dini
ölçülere uymayan kimseler hakkında büyük bir tehdidi ihtiva etmektedir.