بَاب
فِي النُّورِ
يُرَى عِنْدَ
قَبْرِ الشَّهِيدِ
27. Şehidin Kabrinde
Görülen Nur
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ عَمْرٍو
الرَّازِيُّ
حَدَّثَنَا
سَلَمَةُ
يَعْنِي ابْنَ
الْفَضْلِ
عَنْ
مُحَمَّدِ
بْنِ
إِسْحَقَ حَدَّثَنِي
يَزِيدُ بْنُ
رُومَانَ
عَنْ عُرْوَةَ
عَنْ
عَائِشَةَ
قَالَتْ
لَمَّا مَاتَ النَّجَاشِيُّ
كُنَّا
نَتَحَدَّثُ
أَنَّهُ لَا
يَزَالُ
يُرَى عَلَى
قَبْرِهِ
نُورٌ
Aişe (r.anha)'dan;
demiştir ki: Necâşi öldüğü zaman biz (kendi aramızda); "artık onun kabri
üzerinde bir nur görünüp duracaktır," diye konuşurduk.
İzah:
Bilindiği gibi Necaşi
Habeşistan krallarına verilen bir ünvandır. Kral, hükümdar manalarına gelir.
Hadis-i şerifte sözkonusu olan Necâşî'nin özel isminin Asham, Azhama veya Abhar
olduğu söylenir.[bk. İslam Ansiklopedisi, IX, 153.]
Bu hadis-i şeriften
anlaşılıyor ki, İslamın ilk yıllarında Kureyşli müşriklerin zulmünden
Habeşistan'a sığınan müslümanlara hüsn-i kabul gösteren ve daha sonra müslüman
olduğu için gıyabında Hz. Nebiin cenaze namazı kıldığı bilinen Necâşî, şehitlik
sebeplerinden bir sebeple öldüğü için hükmen şehid olmuş, bunu bilen Sahâbe-i
kiram da kendi aralarında onun şehid olduğunu ve kabrinde kıyamete kadar bir
nurun parlamaya devam edeceğini konuşmaya başlamıştır. Sahabe arasında yayılan
bu konuşmalar Hz. Nebi ya da sahabenin ileri gelenlerinden biri tarafından
herhangi bir şekilde tenkide uğramamıştır. Bu konuların tenkide uğramayışı bu
sözlerin doğru olduğunu gösterir.