بَاب
فِي صَوْمِ
يَوْمٍ
وَفِطْرِ
يَوْمٍ
67. Bir Gün Oruç Tutup
Bir Gün Tutmamak
حَدَّثَنَا
أَحْمَدُ
بْنُ
حَنْبَلٍ
وَمُحَمَّدُ
بْنُ عِيسَى
وَمُسَدَّدٌ
وَالْإِخْبَارُ
فِي حَدِيثِ
أَحْمَدَ
قَالُوا حَدَّثَنَا
سُفْيَانُ
قَالَ
سَمِعْتُ
عَمْرًا
قَالَ
أَخْبَرَنِي
عَمْرُو بْنُ
أَوْسٍ
سَمِعَهُ
مِنْ عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
عَمْرٍو
قَالَ قَالَ
لِي رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
أَحَبُّ الصِّيَامِ
إِلَى
اللَّهِ
تَعَالَى
صِيَامُ دَاوُدَ
وَأَحَبُّ
الصَّلَاةِ
إِلَى
اللَّهِ
تَعَالَى
صَلَاةُ
دَاوُدَ
كَانَ
يَنَامُ
نِصْفَهُ
وَيَقُومُ
ثُلُثَهُ
وَيَنَامُ
سُدُسَهُ
وَكَانَ يُفْطِرُ
يَوْمًا
وَيَصُومُ
يَوْمًا
Abdullah b. Amr'dan,
demiştir ki: Rasulullah (s.a.v.) bana, "Allah'a en sevimli oruç, Davud'un
orucudur. Allah'a en sevimli namaz, Davud'un namazıdır. Gecenin (ilk) yarısında
uyur, üçte birinde namaz kılar, altıda birinde yine uyurdu. Bir gün oruç
tutmaz, bir gün tutardı." buyurdu.
İzah:
Buharî, teheccüd,
enbiyâ; Müslim, sıyâm; Nesâî, siyam; îbn Mâce, siyam; Dârimî, savm; Ahmed b.
Hanbel, II, 314; III, 160, 164, 190,
200, 205, 216.
Hadisin Buharî'de
değişik bablarda bir
kaç tane rivâr yeti vardır. Bu rivayetler arasında bazı ifade farklılıkları oimakla birlikte
hepsinde Peygamber (s.a.v.) Abdullah b. Amr'dan Hz. Davud'un yaptığı gibi bir
gün oruç tutup bir gün tutmamasını istemiştir.
Buharî'nin
rivayetlerinde Hz. Davud'un namazından bahsedilmemekte, sadece "hem namaz
kıl, hem de uyu" ifâdeleri yer almaktadır. Yalnız Buharî ve Müslim'deki rivayetlerden
birinde Hz. Peygamberdin Abdullah b. Amr'a ayda bir defa Kur'an-ı Kerimi
hatmetmesini istediği, Abdullah'ın süreyi kısaltmasını istemesi üzerine,
"bir haftaya" veya "üç gün"e kadar indiği ifâde edilir. Bu
mânâya delâlet eden rivayetler Ebû Dâvud'da geçmişti.[bk. 1388 no'lu hadis.]
Müslim'deki
rivayetlerde de bazı ufak-tefek farklılıklar mevcuttur. Ancak bu farklılıklar,
hadisin ifade ettiği mânâda değişiklik yapacak oranda değildir. Buharî'nin ve
Müslim'in bir rivayetinde hadisin sonunda "Düşmanla karşılaştığı zaman
kaçmazdı" sözü de yer almaktadır.
Üzerinde durduğumuz
hadis uzunca bir hadisin son bölümüdür. Daha önceleri de geçen[bk. 1388, 1389,
1399, 2427 no'lu hadisler ve izahları.] bu hadis mânâ o larak şöyledir:
Nebi (s.a.v.) Abdullah
b. Amr b. el-Asâ'ın gündüzleri devamlı oruç tutup geceleri Kur'an okuduğunu ya
da yaşadığı müddetçe gündüzleri oruç tutup geceleri namaz kılmak üzere kendi
kendine söz verdiğini duyar. Abdullah'ı çağırıp bu tutumunun doğru olmadığını,
çünkü buna gücünün yetmeyeceğini söyleyerek bazan oruç tutup bazan tutmamasını,
dolayısıyla her ay üç gün oruç tutmasının yeterli olduğunu söyler. Fakat,
Abdullah, gücünün daha fazlasına yeteceğini öne sürerek bunu kısaltması için
Hz. Peygamber'e ricada bulunur. Hz. Peygamber tfe Hz. Davud'un tuttuğu şekilde
bir gün oruç tutup bir gün tutmamasını söyler. Abdullah daha fazla oruç tutmak
istediğini söylerse de Hz. Peygamber buna izin vermez ve Davud'un orucundan
daha üstün bir oruç olmadığını bildirir. Hadisin bazı rivayetlerinde
Abdullah'ın Kur'an-ı Kerim'i hatmedişinden de bahsedilir. Abdullah Kur'an-ı
Kerimi her gece hatmedermiş. Hz. Peygamber, kendisinden önce, ayda bir defa
hatmetmesini istemiş, fakat Abdullah b. Amr'ın süreyi kısaltması için yaptığı
müracaatlar sonunda bazı rivayetlerde en son "bir hafta"ya bazılarına
göre de "üç gün"e kadar inmiştir. Bu Jconu yukarıda işaret edilen
numaralarda geçen hadislerin izahında geniş olarak ele alınmıştır.
Hadisin, üzerinde
durduğumuz rivayetinde Abdullah'ın Kur'ân-ı Kerîmi hatmedişinden
bahsedilmemekte, sadece gecenin belirtilen bölümünde namaz kılmasının istendiği
bildirilmektedir. Demin de işaret edildiği gibi, Buharîde namazla ilgili bölüm
"Namaz da kıl, uyu da" şeklinde ifadelendirilmiştir.
Bir gün oruç tutup bir gün
tutmamanın faziletindeki hikmet, bu orucun nefse ağır gelmesi ya da bu şekilde
hem ibâdete hem de dünyadaki diğer sorumluluklara zaman ayrılması yönünden olsa
gerektir. Çünkü insan bir gün oruç tutup bir gün tutmasa nefsin oruca alışmış
olması söz konusu olamaz. Her oruç tutulan günde sanki ilk defa oruç
tutuluyormuş gibi olur. Bu da nefse ağır gelir. Bir ibadeti ifa için katlanılan
zorluk ne kadar fazla olursa, sevabı da o kadar çok olur. Ancak bunun mânâsı,
kolayca yapılması mümkün ibâdetleri zorlaştırmak değil, haddi zatında zor olan
ibâdeti yapmaktır. Çünkü Allah kulları için güçlük değil kolaylık diler.
Gecenin bir kısmında
uyuyup bir kısmında ibâdet etmekte de aynı hikmetler geçerlidir. Çünkü bu
şekilde hem ibâdet edilip hem de vücûdun ihtiyacı olan istirahat temin edilmiş
olur. Üstelik önce uykuya dalıp sonra nefsin istememesine rağmen ibâdete
kalkmak sonra da yine yatıp peşinden sabah namazına kalkmak da nefse ağır
gelir. Bu da çokça sevabı gerektiren bir şeydir.