DEVAM: 43-44. Harpte
Esir Edilen Kadınlarla Cinsi Münasebette Bulunmak
حَدَّثَنَا
سَعِيدُ بْنُ
مَنْصُورٍ
حَدَّثَنَا
أَبُو
مُعَاوِيَةَ
عَنْ ابْنِ
إِسْحَقَ
بِهَذَا
الْحَدِيثِ
قَالَ حَتَّى
يَسْتَبْرِئَهَا
بِحَيْضَةٍ
زَادَ فِيهِ
بِحَيْضَةٍ
وَهُوَ
وَهْمٌ مِنْ
أَبِي
مُعَاوِيَةَ
وَهُوَ صَحِيحٌ
فِي حَدِيثِ
أَبِي
سَعِيدٍ
زَادَ وَمَنْ
كَانَ
يُؤْمِنُ
بِاللَّهِ
وَالْيَوْمِ
الْآخِرِ
فَلَا
يَرْكَبْ
دَابَّةً
مِنْ فَيْءِ
الْمُسْلِمِينَ
حَتَّى إِذَا
أَعْجَفَهَا
رَدَّهَا
فِيهِ وَمَنْ
كَانَ يُؤْمِنُ
بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ
الْآخِرِ
فَلَا
يَلْبَسْ
ثَوْبًا مِنْ
فَيْءِ
الْمُسْلِمِينَ
حَتَّى إِذَا
أَخْلَقَهُ
رَدَّهُ
فِيهِ قَالَ
أَبُو دَاوُد
الْحَيْضَةُ
لَيْسَتْ
بِمَحْفُوظَةٍ
وَهُوَ
وَهْمٌ مِنْ
أَبِي
مُعَاوِيَةَ
Şu (Önceki 2158.) hadis
İbn îshâk'tan da (rivayet olunmuştur) Ancak (Ebû Muâviye) bu hadis(te geçen; "İman eden hiçbir kimsenin, esir edilen
bir kadına temizlenmesini beklemeden yaklaşması helal değildir" cümlesine)
"bir hayızla" (sözünü) ilâve etti (ve bu cümleyi; "iman eden
hiçbir kimsenin esir edilen bir kadına).bir hayızla temizlenmesini beklemeden
(yaklaşması helal değildir." şeklinde) rivayet etti.
(Ancak) bu (ilâve) Ebû
Muâviye'nin hatası(ndan başka bir şey değil)dir. (2157 numaralı) Ebû Said
hadîsinde (geçen bu "bir hayızla" sözü ise) sahih (olarak rivayet
edilmiş)tir. (daha sonra Ebu Muâviye bu hadise şu cümleleri de) ilâve etti.
"Allah'a ve âhiret gününe inanan kimse müslünıanların ganimet(ler)inden
olan bîr hayvana zayıflatıncaya kadar binip de (zayıflatınca) geri
vermesin."
"Allah'a ve âhiret
gününe iman eden bir kimse müslümanların ganimetinden bir elbiseyi eskitinceye
kadar giyip de (onu eskitince) geri vermesin.
İzah:
Tirmizi, nikâh; Ahmed
b. Hanbel, IV, 108.
Ebû Dâvûd dedi ki:
"bir hayız" (sözünün bulunduğu rivayet bu sözün bulunmadığı rivayet)
tercih edilecek nitelikte değildir. Bu (kelimenin hadiste varmış gibi rivayet
edilmiş olması) Ebu Muâviyeden (gelen) bir hatadır.
Her nekadar bu hadis-i
şerifte bir kimsenin, ganimet mal-larından olan bir hayvana onu yoruncaya kadar
binmesinin haram olduğu ve dolayısıyla onu yormayacak kadar binmesinin helal
olduğu manası çıkıyorsa da, hadisten kasdedüen mana bu değildir. Aynı şekilde
hadiste geçen "bir kimsenin ganimet mallarından bir elbiseyi eski-tinceye
kadar giyipde eskittikten sonra geri vermesinin caiz olmayacağını ifâde eden
son cümlenin de zahiri mânâsının kasdedildiği söylenemez. Çünkü ganimetler
dağıtılmadan önce bütün müslümanların ortak malıdır. Halbuki bir kimsenin
başkasının malında tasarruf hakkı yoktur. Buna göre hadisten kasdedilen mana
şudur: "Hiç bir kimse dağıtılmadan önce ganimet mallarını alıp
kullanamaz." Bu hüküm Mecelle'de ifâdesini şöyle bulmuştur: "Bir
kimsenin mülkünde onun izni olmaksızın başka bir kimsenin tasarruf etmesi caiz
değildir."[bk. Mecelle, Madde]