DEVAM: 37-38. Kumalar
Arası Eşitlik
حَدَّثَنَا
أَحْمَدُ
بْنُ يُونُسَ
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
الرَّحْمَنِ
يَعْنِي
ابْنَ أَبِي
الزِّنَادِ
عَنْ هِشَامِ
بْنِ عُرْوَةَ
عَنْ أَبِيهِ
قَالَ
قَالَتْ
عَائِشَةُ يَا
ابْنَ
أُخْتِي
كَانَ
رَسُولُ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
لَا يُفَضِّلُ
بَعْضَنَا
عَلَى بَعْضٍ
فِي الْقَسْمِ
مِنْ
مُكْثِهِ
عِنْدَنَا
وَكَانَ قَلَّ
يَوْمٌ
إِلَّا
وَهُوَ
يَطُوفُ
عَلَيْنَا جَمِيعًا
فَيَدْنُو
مِنْ كُلِّ
امْرَأَةٍ مِنْ
غَيْرِ مَسِيسٍ
حَتَّى
يَبْلُغَ
إِلَى
الَّتِي هُوَ يَوْمُهَا
فَيَبِيتَ
عِنْدَهَا
وَلَقَدْ قَالَتْ
سَوْدَةُ
بِنْتُ
زَمْعَةَ
حِينَ أَسَنَّتْ
وَفَرِقَتْ
أَنْ
يُفَارِقَهَا
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
يَا رَسُولَ
اللَّهِ
يَوْمِي لِعَائِشَةَ
فَقَبِلَ
ذَلِكَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
مِنْهَا
قَالَتْ
نَقُولُ فِي
ذَلِكَ
أَنْزَلَ
اللَّهُ
تَعَالَى وَفِي
أَشْبَاهِهَا
أُرَاهُ
قَالَ وَإِنْ
امْرَأَةٌ
خَافَتْ مِنْ
بَعْلِهَا
نُشُوزًا
Urve'den; demiştir ki;
Âişe (r.anha) (O'na şöyle) dedi; "Ey kızkardeşimin oğlu, Rasülullah
(s.a.v.) bizim yanımızda kalacağı zaman (gecelerini bize) taksim etme hususunda
hiçbirimizi diğerinden üstün tutmazdı. Hemen hemen hergün hepimizi (evlerini)
toptan dolaşır ve Cim'a etmeksizin (hanımlarından) her kadına'da (ayrı ayrı)
yaklaşırdı. (Bu hal) ta nöbet günü kendisinin olan kadına varıncaya kadar
(böylece devam ederdi.) Artık onun yanında gecelerdi. Sevde bint-i Zem'â
yaşlanıpta Rasülullah (s.a.v.)'in kendisini boşayacağından endişelendiği zaman
(Rasûl-i Ekrem'e hitaben);
Ey Allah'ın Rasûl-ü,
(nöbet) günüm Âişe'nin olsun dedi. Rasulullah (s.a.v.)'de O'nun bu teklifini
kabul etti" (Hz. Âişe sözlerine devam ederek) "Biz, Aziz ve celil olan Allah'ın (şu
ayeti Hz. Sevde'nin yaptığı) ve bu (buna) benzeyen (iş)ler hakkında
indirdi(ğini) söylerdik" dedi.
(Bu hadisi Urve'den
nakleden Hişam) dedi ki: "Öyle zannediyorum ki: (ravi Urve, Hz. Âişe'den
bu mevzuda şu âyet'in nazil olduğunu) rivayet etti; "Ve eğer bir kadın, kocasının
huysuzluğundan, çekinirse..."
İzah:
bk. Buhârî, nikâh,
Müslim, ridâ; Ahmed b. Hanbel, VI, 608.
Rasûl-i Ekrem Efendimiz
hanımlarının hiçbirini diğerine tercih etmeden sıra ile her gece birinin
yanında kaldığı gibi hemen hemen hergün bütün hanımlarının evlerini dolaşır ve
onları teker teker ziyaret edip hal ve hatırlarını sormaktan geri kalmazdı.
Fakat günlük ziâyetlerînde cinsi münâsebette bulunmazdı. Bu hadiste mevzuu bahs
edilen Şevde (r.anha) Hz. Peygamberin, Hz. Hatice'nin vefatından sonra, bir
rivayette Hz. Âişe ile evlenmezden evvel, diğer bir rivayette evlendikten sonra
kendisi ile evlendiği zevcesidir. Dul idi, Hicretin 54. senesinde vefat etti.
Kasım b. Ebi Bezze'nin
rivayetine göre: Peygamber (s.a.v.) Hz. Sevde'yi boşamış, bunun üzerine Hz.
Şevde O'nun yolunun üzerine oturup şöyle demiştir:
Seni hak din ile
gönderen Allah'a yemin olsun ki, benim erkeklere hiçbir ihtiyacım kalmamıştır.
Fakat ben kıyamet gününde senin kadınlarınla birlikte haşrolmak isterim.
Binaenaleyh sana kitabı indiren Allah zül-celal hakkı için senden (öğrenmek)
istiyorum. Beni herhangi bir darlığından dolayı mı boşadın? dedi. Rasûlullah
(s.a.v.) de
"Hayır"
cevabını verdi. Şevde:
O halde Allah aşkına
bana ricat etmeni istiyorum, dedi. Peygamber (s.a.v.)'de ricat etti. Bunun
üzerine Hz. Şevde
Ben de nöbet günümü
Rasûlullah (s.a)'in sevgili hanımı Hz. Âişe'ye verdim, dedi.[İbn Hacer,
Fethu'l-Bâri, II, 225.]
Bütün bu rivayetlerden
anlaşılıyor ki, metinde geçen "Şevde bint. Zem'a yaşlanıpta Resûlullah
(s.a.v.)'in kendisini boşayacağından endişelendiği zaman" sözünden maksat
"Hz. Muhammed kendisini boşamıştı ve onun bir daha dönmeyeceğinden
endişeleniyordu demektir.