DEVAM: 2. Zekâta Tabi
Mallar
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ
بَشَّارٍ
حَدَّثَنِي
مُحَمَّدُ
بْنُ عَبْدِ
اللَّهِ الْأَنْصَارِيُّ
حَدَّثَنَا
صُرَدُ بْنُ
أَبِي
الْمَنَازِلِ
قَالَ
سَمِعْتُ
حَبِيبًا الْمَالِكِيَّ
قَالَ قَالَ
رَجُلٌ
لِعِمْرَانَ
بْنِ حُصَيْنٍ
يَا أَبَا
نُجَيْدٍ
إِنَّكُمْ
لَتُحَدِّثُونَنَا
بِأَحَادِيثَ
مَا نَجِدُ لَهَا
أَصْلًا فِي
الْقُرْآنِ
فَغَضِبَ
عِمْرَانُ
وَقَالَ
لِلرَّجُلِ
أَوَجَدْتُمْ
فِي كُلِّ
أَرْبَعِينَ
دِرْهَمًا
دِرْهَمٌ وَمِنْ
كُلِّ كَذَا
وَكَذَا
شَاةً شَاةٌ
وَمِنْ كُلِّ
كَذَا وَكَذَا
بَعِيرًا
كَذَا
وَكَذَا
أَوَجَدْتُمْ
هَذَا فِي
الْقُرْآنِ
قَالَ لَا
قَالَ فَعَنْ
مَنْ
أَخَذْتُمْ
هَذَا
أَخَذْتُمُوهُ
عَنَّا
وَأَخَذْنَاهُ
عَنْ نَبِيِّ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ وَذَكَرَ
أَشْيَاءَ
نَحْوَ هَذَا
Habîb el-Mâlikî'den;
demiştir ki: Bir adam, İmrân b. Husayn'a; Ya Ebâ'n-Necîd! Siz bize bir takım
hadisler rivayet ediyorsunuz. (Halbuki) biz onlara Kur'ân'dan asıl bulamıyoruz?
dedi.
Bunun üzerine İmrân
kızdı ve adama şöyle dedi: Her kırk dirhemde bir dirhem (zekât) olduğunu
Kur'ân'da buldunuz mu? Her şu kadar koyundan bir koyun, her şu kadar deveden şu
kadar deve (verileceğini) Kur'ân'da buldunuz mu? Adam:
Hayır, dedi. İmrân: Kimden
öğrendiniz bunları? Bizden öğrendiniz, biz de Resulullah (s.a.v.)'den
öğrendik; ve buna benzer (daha bazı)
şeyler söyledi.
İzah:
Kütüb-i sitte
müelliflerinden sadece Ebû Dâvûd rivayet etmiştir.
Habib el-Mâlikî'nin
"bir adam" dediği kişinin adı bilinmemektedir. Ebu'n-Necîd ise, îmrân
b. Husayn'ın künyesidir.
"Kur'anda onlar
için asıl bulamıyoruz" sözüyle "Kur'anda aslı olmayan şeye nasıl
itimad edilir?" demek istemiştir.
Adamın Kur'ân’da açıkça
zikredilmeyen bir çok hükümleri inkâr etmesinden ve "Resûlullah, size ne getirdiyse
onu alın, sizi neden nehyettiyse ondan da sakının" âyetini nazar-ı itibara
almadığından İmrân, ona kızmış ve; "zekâtın hükmünü tafsilatıyle
Kur'ân'da buldunuz mu?" diye sormuştur.
Hükümlerin bir kısmı
Kur'ân-ı Kerim'de açık bir şekilde zikredilmemiştir. Onları Hz. Peygamber
açıklamıştır. Çünkü Kur'ân İslâm'da nasıl bir delil ise, Sünnet de o surette
delildir. Bu sebeple Kur'ân-ı Kerim'de hükmünü bulamadığımız meseleleri
sünnetten araştırmalıyız. Kur'ân'da yok diye inkâr etmemeliyiz.