بَاب
النَّهْيِ
عَنْ أَنْ
يَدْعُوَ
الْإِنْسَانُ
عَلَى
أَهْلِهِ
وَمَالِهِ
27. İnsan'ın Aile
Efradına Ve Malına Beddua Etmesini Nehy
حَدَّثَنَا
هِشَامُ بْنُ
عَمَّارٍ
وَيَحْيَى
بْنُ
الْفَضْلِ
وَسُلَيْمَانُ
بْنُ عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
قَالُوا
حَدَّثَنَا
حَاتِمُ بْنُ
إِسْمَعِيلَ
حَدَّثَنَا
يَعْقُوبُ
بْنُ
مُجَاهِدٍ أَبُو
حَزْرَةَ
عَنْ
عُبَادَةَ
بْنِ الْوَلِيدِ
بْنِ
عُبَادَةَ
بْنِ
الصَّامِتِ
عَنْ جَابِرِ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ
قَالَ قَالَ رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
لَا تَدْعُوا
عَلَى
أَنْفُسِكُمْ
وَلَا تَدْعُوا
عَلَى
أَوْلَادِكُمْ
وَلَا
تَدْعُوا عَلَى
خَدَمِكُمْ
وَلَا
تَدْعُوا
عَلَى أَمْوَالِكُمْ
لَا
تُوَافِقُوا
مِنْ اللَّهِ
تَبَارَكَ
وَتَعَالَى
سَاعَةَ
نَيْلٍ فِيهَا
عَطَاءٌ
فَيَسْتَجِيبَ
لَكُمْ
Câbir b. Abdillah
(r.a.)'den; demiştir ki: Resulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: "Kendinize,
çocuklarınıza, hizmetçilerinize ve mallarınıza beddua etmeyiniz. Olur ki,
Allah'tan istenilenlerin ihsan edildiği bir zamana rastlarsınız da Allah
dilediğinizi kabul ediverir."
قَالَ
أَبُو دَاوُد
هَذَا
الْحَدِيثُ
مُتَّصِلٌ
عُبَادَةُ
بْنُ
الْوَلِيدِ
بْنِ
عُبَادَةَ
لَقِيَ
جَابِراً
Ebu Davud dedi
ki:"Bu hadisin senedi muttasıldır. Çünkü Ubâdeb. Velîd b. Ubâde Câbir
(r.a.) ile görüşmüştür."
İzah:
Müslim, zühd
Hadis-i şerif özellikle
sabırsız, aceleci insanların, bilhassa
kadınların yapageldikleri bir hatanın caiz olmadığına işaret etmektedir.
O hata metinde görüldüğü gibi insanın kendi nefsine, çocuklarına, emrinde
çalışan hizmetçilerine ve mallarına beddua etmesidir. Peygamber (s.a.v.)
insanları bundan men'ederken sebebini de, bedduanın Allah katında duaların
kabul edildiği, müstecab bir vakte rastlayıp beddua sahibinin de istediğinin
verilebileceği ihtimali ile açıklamıştır. Zira kişi canından ne kadar bezerse
bezsin, çocuklarından ne kadar canı yanarsa yansın, şahsına veya evladına
gelecek musibetten rahatsız olur ve yaptığı bedduaya pişman olur.
Müslim bu hadisi
Kitâbu'z-Zühd'de "Câbir'in uzun hadisi ve Ebu'l-Yüsr'ün kıssası" babı
altında, gerçekten uzun bir hadisin içerisinde zikretmiştir. Müslim'deki
rivayete göre bir yolculuk esnasında sahâbilerden biri devesine Iânet etmiş,
Resulüllah (s.a.v.) bunu duyunca, "ondan in, lânetliyi bizimle birlikte
götürme. Kendinize, çocuklarınıza ve mallarınıza beddua etmeyiniz..."
buyurmuştur. Görüldüğü gibi Müslim'in rivayetinde "hizmetçiler"
zikredilmemiştir.
Aliyyu'l-Kaari hadis-i
şerifi Mirkat'ta şerh ederken kişinin kendisine bedduasını, ölümünü isteme,
çocuklarına bedduasını da "Gözün kör olsun" gibi şeyler söylemekle
izah etmiştir.[Mirkat'ul-mefâtih, II, 636.]