DEVAM: 2. Yağmur
Duasında Elleri Kaldırmak
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
مَسْلَمَةَ
عَنْ مَالِكٍ
عَنْ يَحْيَى
بْنِ سَعِيدٍ عَنْ
عَمْرِو بْنِ
شُعَيْبٍ
أَنَّ
رَسُولَ اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
كَانَ
يَقُولُ ح و
حَدَّثَنَا
سَهْلُ بْنُ
صَالِحٍ
حَدَّثَنَا
عَلِيُّ بْنُ
قَادِمٍ
أَخْبَرَنَا
سُفْيَانُ عَنْ
يَحْيَى بْنِ
سَعِيدٍ عَنْ
عَمْرِو بْنِ
شُعَيْبٍ
عَنْ أَبِيهِ
عَنْ جَدِّهِ
قَالَ كَانَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
إِذَا
اسْتَسْقَى
قَالَ
اللَّهُمَّ اسْقِ
عِبَادَكَ
وَبَهَائِمَكَ
وَانْشُرْ رَحْمَتَكَ
وَأَحْيِ
بَلَدَكَ
الْمَيِّتَ هَذَا
لَفْظُ
حَدِيثِ
مَالِكٍ
Amr b. Şuayb babası
(Şuayb) vasıtasıyla dedesi (Abdullah b. Amr b. el-As)'ın şöyle dediğini haber
verdi: Resûlullah (S.A.V.) yağmur duası yaptığı zaman: "Ya Rabbi!
Kullarını ve hayvanlarını sula (yağmur ver), rahmetini yay ve ölü memleketini
ihya et" derdi.
Bu lâfız (râvî) Mâlik'in
rivayetidir.
Hadis-i şerif, müellife
iki ayrı yoldan İntikal etmiştir. Bunlar Yahya b. Said'de birleşmekle beraber,
Yahya'dan sonra Mâlik ve Sufyan olmak üzere ayrılıyorlar. Bu metin, Mâlik'in
rivayet eîtiği oluyor.
Diğer tahric: Muvatta',
istiskâ
AÇIKLAMA:
Bu rivayette, Hz.
Peygamberin namaz kıldığına ve hutbe irad ettiğine dair hiçbir işarette
bulunmadan sadece duâ ettiği bildirilmektedir. Halbuki önceki rivayetlerde
duanın yanında namaz ve hutbeden de bahsedilmektedir. Ancak bu hadisler
arasında bir tezat bulunduğu zannına düşülmemelidir. Çünkü Hz. Peygamber'in
birçok defalar yağmur duasında bulunduğu ve her birisinde değişik uygulamaları
olduğu bir vakıadır. Onun için âlimler istiskâyı üç mertebede, mütalaa
etmişler, en aşağı mertebesinin mücerred duadan, ortasının farz namazlardan
sonra yapılandan, en kâmilinin de istiskâ niyetiyle iki rekat namaz kılıp iki
hutbeden sonra dua etmekten ibaret olduğunu söylerler.
Müslümanların yağmur
duasına çıkarken yanlarına çocuklarını, ehlî hayvanlarını ve onların
yavrularını almaları, yaşlılara ve zayıflara dua ettirmeleri salih kişiler ile
tevessülde bulunmaları Cenab-ı Hakk'ın rahmetine vesile olur.
Buharî'nin Enes'ten
yaptığı bir rivayete göre, Hz. Ömer (r.a.)bir kıtlığa düçâr olduklarında Hz.
Peygamber'in amcası Abbâs (r.a.) ile tevessül ederek duâ eder ve, "Ey Allah'ım
biz sana Nebi (S.A.V.) ile tevessülde bulunur, sen de bize yağmur indirirdin,
şimdi de Resulünün amcası ile sana tevessül ediyoruz, bize yağmur ver..."
derdi.
Bu rivayet aynı zamanda
dirilerle tevessülün caiz ama ölülerle caiz olmadığını söyleyenlere delil
olmuştur. Hz. Ömer'in Resûlullah'm ruh-i şerifi ile değil de amcası Abbâs ile
tevessülde bulunmasını görüşlerinin dayanağı sayarlar.
Yağmur duasına
çıkanların hüzünlü, mütevâzi bir halde, rikkat ve huşu ile niyazda bulunmaları
da istiskanın edeplerindendir.